Ik bekijk nog bijna dagelijks mijn Facebook-pagina. Ik plaats er meestal een link naar mijn weblog-stukjes. Verder scroll ik een paar minuten doorheen de berichten van anderen. Soms reageer ik met een duimpje, een hartje, een lach-emootje, verbazing of medeleven. Ik plaats er zelden nog iets anders.
Al die reacties worden natuurlijk geïnterpreteerd door het Meta-algoritme. Geef je bijvoorbeeld een mooie, sexy zwart-wit-foto van een schaars geklede dame een duimpje dan kun je er bijna zeker van zijn dat er meer van zulke foto’s zullen volgen. Ik spreek uit ervaring. Ik bloos.
Stilaan werd mijn tijdlijn ‘overwoekert’ door niet gevraagde bijdrages. Al dan niet gesponsorde mededelingen. De verhouding was een paar dagen geleden: één bericht van een (Facebook) vriend en drie of vier ongevraagde berichten. Grrr. Waarschijnlijk kun je dat ‘afkopen’ met een of andere betaalregeling. Dat doe ik niet. Ik begon gisteren enigszins fanatiek op te ruimen met hulp van het kruisje in de rechter-bovenhoek.
Deze foto is een gedeeltelijke schermafbeelding van mijn FB-tijdlijn. Reclame voor ‘KIJK’. Ik ken die site niet. Waarschijnlijk herkent het algoritme mijn interesse in geschiedenis. In de rechterbovenhoek zie je een kruisje. Ik heb er zelf een zwart cirkeltje omheen gezet. Als je op dat kruisje klikt, verdwijnt het bericht. Mogelijk maar voor 30 dagen, maar dat terzijde. Ik verwijderde gisteren minstens 50 ongevraagde berichten. Vanochtend was mijn tijdlijn redelijk ‘schoon’. Oef. Joepie. Met andere woorden: voorlopig werkt deze opruiming en verwijdering. Ik ben benieuwd of dat zo zal blijven.
Ergens in de digitale ruimte zweven drie logjes van me. Ook de reactie van Omabaard is verdwaald tussen de eindeloze reeks nullen en enen, op zoek naar een leesbare landingsplaats op dit weblog. Ik was … weer maar eens … (bijna vier dagen) afgesneden van mijn Movitel-kabeltje. Dat betekent in gewone mensentaal: geen internet. Bellen, klagen, nog een keer bellen, langs gaan op een Movitel-kantoor … het duurde tot vanochtend. Twee technici vertelden me dat het probleem ergens op straat gerepareerd moest worden. Daarna ben ik weer … het mannetje. Nou ja … ik ben weer online. Nu nog proberen om vier dagen (financieel) gecompenseerd te krijgen. We gaan het zien.
Het werd dus ook flink bijlezen. Hier op WordPress, op Polarsteps, op Facebook en een beetje op X. Het nieuws had ik op mijn mobieltje gevolgd. Ook 58 nieuwe e-mails vroegen om aandacht. Jacques K, schreef een leuk verhaaltje op zijn Facebook-pagina.
Het raadsel van de kamelen. Een vader laat 17 kamelen na aan zijn 3 zonen met de volgende formule in zijn testament: “Ik laat al mijn kamelen na aan mijn drie zonen. mijn oudste zoon krijgt de helft, mijn middelste zoon ’n derde en mijn jongste zoon ’n negende deel.”
De zoons rekenden en rekenden maar kwamen er niet uit. Toen kwam er een handelsreiziger voorbij aan wie de zonen hun probleem uitlegden. “Nou dat is simpel” zei de man. “Kijk ik zet mijn kameel even bij die 17 van jullie. Hij heeft wel wat rust verdiend. Nu wordt het veel eenvoudiger. Wie van jullie is de oudste? Jij krijgt de helft van 18: dus 9 kamelen. En jij als middelste zoon: ’n derde deel: dat is dus 6 kamelen. En jij als jongste krijgt een negende deel: 2 kamelen. Tevreden? En kijk: wie blijft erover? Jazeker, mijn trouwe kameel. Wees Uw vader dankbaar. Ik groet U!” En hij verdween.
Een mooie gedachte: iets van jezelf toevoegen waardoor we makkelijker kunnen delen en dan zo dat je jouw eigen bijdrage niet kwijtraak.
Ik werd in 2018 gevraagd (op Facebook) mijn favoriete films te posten. Films die diepe indruk op me maakten en die ik nog steeds terugkijk. Alleen de poster, verder geen uitleg.
Aan deze opdracht zat ik vanmiddag op weg naar huis te denken. Ik dacht dat het 25 films waren. Nee dus: tien. Ik probeerde me te herinneren welke films ik ruim vijf jaar geleden had vermeld. Hahaha, ik kon toen niet kiezen dus ik plaatste 24 filmposters. Hier komen ze in een paar collages. Ook vandaag geef ik geen uitleg maar mocht je willen reageren op één of meer films dan ga ik vast een antwoord posten.
Geen specifieke voorkeursvolgorde. Ook niet persé de beste 24 films. Wel allemaal films die destijds grote indruk op me maakten.
In dit rijtje staat één film die ik enkel op mijn laptop heb gezien, dus niet op de tv, niet in de bioscoop. Kun jij raden welke film?
Is het je opgevallen dat hierboven al 2 films met Nicole Kidman vermeld staan? Zegt dat iets over mij?
Vroeger mocht je me vragen: “Wie speelde de hoofdrol in … [titel van een willekeurige bekende] film?” Dat lukt me vandaag niet meer. Ja … wel van deze oudjes.
Ik ben benieuwd wie deze films ook heeft gezien? Maakten ze ook grote indruk op jou (jullie)?
Ik realiseer me nu dat het een liedje uit de musical (niet de film) Amelie Poulain was op mijn iPod dat me deed herinneren aan deze ‘opdracht’.
Welke film mis je of had je zeker verwacht in deze lijst? Laat het me weten. Ik denk na over een nummer 25.
Het is niet voor het eerst dat ik hier iets over schrijf. Ik ben nog steeds lid van Facebook waar ik met regelmaat een link plaats naar een van mijn logjes. Een aantal vaste volgers krijgen het niet voor elkaar om op mijn WordPress-stukjes te reageren bij EEN REACTIE PLAATSEN. Hoe of waarom? Vraag het me niet. Zij gebruiken daarvoor Facebook.
Meer dan de helft (misschien wel 70%) van wat ik zie op mijn facebook-tijdlijn zijn suggesties [voorgesteld aan jou]. Ze kennen mijn ‘smaak’. Of zal ik zeggen: mijn interesses? Zo zie ik veel schilderijen, beeldhouwwerken en Peter van Straaten cartoons passeren. Of theater- of dansfoto’s. Daar heb ik geen groot bezwaar tegen want het zijn inderdaad onderwerpen die ik boeiend vind. Zo zag ik vandaag onderstaand schilderij …
Phil Lockwood – The office (2012) (Bron: Facebook)
Als je wat beter kijkt herken je waarschijnlijk heel wat mini-schilderijtjes van Edward Hopper. Ik vind het een leuk werk want ik hou van Hopper. En dat wordt dus herkend door die verdomde algoritmes.
Ik verzamel al meer dan dertig jaar schilderijen van vrouwelijk naakt. Nou ja … van foto’s en ansichtkaarten van die schilderijen. Ook daar schreef ik al vaker over. Het FB-algoritme toont me vaak schilderijen die passen in die collectie. Maar wat doe ik met die kleine verzameling? Daar heb ik eigenlijk geen antwoord op. Wie weet maak ik er ooit eens een geprint fotoboek van. Voorlopig staan ze in mapjes op mijn computer en daar val ik verder niemand mee lastig.
Ik krijg op Facebook ook heel veel foto’s (suggesties) te zien van beroemde vrouwelijke filmsterren. Halle Berry, Jennifer Lawrence, Angelina Jolie, Scarlett Johansson, Sandra Bullock, Emma Watson, Emilia Clarke en ga zomaar door. Bijna altijd in bikini of gewaagde sexy outfits. Nu is daar op zich niets mis mee maar hoe weet Facebook dat ik dat graag zie? Maar ja … overdaad schaadt want ze overdrijven heel erg met het aanbod. Waarschijnlijk is dat mijn eigen schuld want tijdens het scrollen zal ik vast wel eens een ‘leuk-duimpje’ hebben aangeklikt bij zo’n foto. Blame on me.
Er zijn manieren om ongevraagde suggesties te blokkeren. Daar heb ik vandaag werk van gemaakt. Ik heb flink wat verwijder-kruisjes aangeklikt. Of ik meldde dat zo’n advertentie HERHALEND is. Ik wil geen reclame maar weet natuurlijk dat advertenties het verdien-model zijn van meneer Zuckerberg. Ik ben blij dat ik nooit ben begonnen met Instagram want daar schijnen de algoritmes nog meer aan het werk te zijn.
Laat ik beginnen om te melden dat ik nog vakantie heb. De dagen zijn dus gevuld met minder belangrijke zaken. Nou ja, de auto een beurt geven is natuurlijk noodzakelijk na ruim 10.000 km. De laatste hand leggen aan het vernieuwde kippenhok staat (stond) op de planning. Ondertussen scharrelen er een nieuwe haan en acht kippen in rond. Ze zijn de eerste dag al ontsnapt uit hun verblijf. Koen lacht, Isabel gromt. Ik vind dat namelijk wel leuk, een beetje leven in de brouwerij (tuin).
Ik vertelde vorig jaar al een keer dat ik Peter van Straaten erg leuk vind. Op Facebook zie ik dagelijks twee of drie van zijn grapjes langskomen. Meestal grappig en herkenbaar en bijzonder dat er altijd een boel FB-commentaren op komt. En dan daar weer reacties op. Ik vertelde ook dat ik zijn scheurkalender 2017 dit jaar ook daadwerkelijk zou gaan gebruiken. En dat doe ik. De kalender hangt voor mijn neus. Ik scheur elke dag een briefje af.
De laatste weken (juli en augustus) verschijnen er regelmatig strand-grapjes. Zo ook vandaag. En toen kreeg ik zomaar zin om wat te gaan schilderen. Kijken wat dat oplevert …
Peter van Straaten – Scheurkalender 2017
Kenners weten natuurlijk dat zijn tekeningen bijna altijd in zwart-wit worden gepubliceerd. Laat ik er nog een paar ‘bewerken’. Schilderen voor volwassenen. Hahaha.
Peter van Straaten – Scheurkalender 2017
Ik pakte er ook even de kleurpotloden bij maar dat beviel me toch minder. Ik hou het bij waterverf.
Peter van Straaten – Scheurkalender 2017
Ik hoop dat jullie ook de onderschriften kunnen lezen – je kunt op de cartoons klikken dan zie je de tekeningen wat groter – want die maken absoluut een onderdeel uit van zijn grappen. En van Peter van Straatens oeuvre want hij was ook een schrijver.
Straks een nieuwe Netflix-serie zoeken en dan mag het weekend beginnen.
Mogelijk schrijf ik later wat meer over beide heren. Zij hebben elkaar niet gekend. Zij zijn overleden op dezelfde dag.
Vic Anciaux – Eddie Bogaert
Zoals ik vrijdag al meldde, schrijf ik nu (een paar dagen later) ietsjes meer over deze twee mannen.
Vic Anciaux – mijn hele jeugd hoorde ik zijn naam in de gesprekken over politiek. Mijn vader en hij (de Vic) waren goede jeugdvrienden in Boechout. Toneelspelen, een KSA-afdeling (nieuw) leven in blazen, druk bezig met de Vlaamse zaak, enzovoort. Vic verhuisde naar Brussel en werd huisarts in Machelen. Mijn vader bleef in Boechout wonen en werd leraar op de plaatselijke middelbare school, actief in allerlei culturele verenigingen. Ze waren beide actief lid van de Volksunie. Anciaux (Vlaams nationalist) op landelijk niveau, staatssecretaris, onderhandelaar, partijvoorzitter. Mijn vader op lokaal niveau. Hij was lijstduwer en later schepen (wethouder) in Boechout. Ze spraken elkaar af en toe op (politieke)bijeenkomsten. Vic Anciaux hielp mijn Kosovaarse (pleeg)zus met de juiste adviezen voor haar naturalisatie. Na zijn pensionering was Vic Anciaux een boegbeeld voor Kom op tegen Kanker acties. Hij bezocht de begrafenissen van mijn beide ouders in Boechout.
Eddie Bogaert – in 1999 leerde ik deze enthousiaste Zeeuw kennen. Hij was op dat moment voorzitter van de GOV (Goese Operette Vereniging). Dit amateurgezelschap – tegenwoordig Muziektheater Zeeland – wilde destijds de bakens verzetten. Een verjonging van zowel leden als publiek en naast operettes veel meer musicals en heel af en toe een uitstapje naar opera. Ik werd in 2000 gevraagd als regisseur van een nieuwe musical: Zacharias Jansen. Ik had een grote inbreng. Mocht het scenario deels aanpassen, had een vinger in de pap bij de kostuums en het decor. Ik kreeg de artistieke touwtjes in handen. Marjolein – de vrouw en grote liefde van Eddie – speelde en zong de vrouwelijke hoofdrol. Zijn schoonmoeder was mijn regie-assistente. Mijn eerste kennismaking met het culturele wereldje van Goes en omstreken. Het was een fijne kennismaking met Eddie en zijn clubje. Een jaar later (2001) zetten we gezamenlijk onze tanden in Anatevka, Fiddler on the roof. Een musical die zelfs een tv-registratie beleefde. Ik kwam wekelijks bij Eddie en Marjolein over de vloer. In het dagelijks leven was Eddie politieagent, fanatiek Ajax-fan, volleerd wereldreiziger en wielertoerist. We kwamen elkaar met grote regelmaat tegen. In het theater, bij een wielerwedstrijd, op Facebook, bij bijzondere evenementen. We regeerden op elkaars stukjes. Hij was een gepassioneerde reis-blogger. Zijn levensmotto was Carpe Diem en zijn lievelingswoord: genieten. Na zijn pensionering werd hij oa heel actief als organisator van de Ride for the Roses. Een groots, landelijk fiets-evenement met als doel geld inzamelen voor kanker-projecten en kankeronderzoek. Die rotziekte werd hem fataal.
Wat zal ik eens antwoorden? Zeven en dan maak ik af en toe een sprongetje naar zeven min en dan weer naar zeven plus.
777. Maak je makkelijk contact met anderen?
In het algemeen wel. Dat heb ik natuurlijk vooral moeten uitproberen tijdens de vakanties in mijn eentje. Dat lukte me uitstekend.
778. Wanneer heb je voor het laatst iets nieuws geleerd?
Vandaag nog. Ik probeer te doorgronden hoe ik allerlei gegevens van mijn ene (de oude) laptop de andere (de nieuwe) laptop kan overschrijven. Morgen ben ik die kennis vast weer vergeten. Zo gaat dat ook (te vaak) met nieuwe Portugese woorden.
779. Hoe hoog is het muurtje om je hart?
Eigenlijk helemaal niet zo hoog, denk ik.
780. Doe je weleens dingen tegen je zin?
Ja. Dat doet iedereen toch wel eens. Ja toch?
781. In welk boek had je graag een rol willen spelen?
Een leuke vraag. Ik denk nu even na over de boeken die ik onlangs las of beluisterde. Assistent van Rembrandt? (Ik las ‘De schilder en het meisje’) Soms denk ik dat ik rechercheur zou kunnen zijn. Maar misschien nog meer een goede strafrechtadvocaat. En dat zijn voor mij eerder romanpersonages dan mensen die ik dagelijks ontmoet.
782. Ben je ondernemend?
Hier zou ik mezelf een zes min voor geven. Want ondernemend is toch het tegengestelde van uitstellend? Ja, ik kan best ondernemend zijn hoor.
783. Kom je altijd te vroeg, te laat of op tijd?
Op tijd. En als ik door omstandigheden toch te laat dreig te komen dan laat ik dat zo snel mogelijk weten. En ben ik te vroeg, dan wacht ik gewoon even buiten of in de auto of in een café in de buurt.
784. Hoe zorg je voor orde in je hoofd?
Werk op tijd afwisselen met andere zaken. Lezen, op reis gaan, lekker eten, een filmpje, museumbezoek, bloggen enzovoort
785. Ben je ooit ergens geweest waar je alleen maar zand of water om je heen zag?
Op een boot. Maar dan zag ik natuurlijk ook nog de boot, niet alleen de zee. Alleen zand … ja, ergens in de Sahara. Ik maakte een korte wandeltocht vanuit ons kampement. Mogelijk hier en daar nog een palmboom maar toch voornamelijk heel veel zand. Ik vond het zo sensationeel dat ik me uitkleedde en in mijn blote niks me van een hoge zandduin naar beneden liet rollen.
Ook bovenstaande foto komt deels in aanmerking als antwoord op deze vraag. Je ziet mijn geliefde dochter die mijn persoontje op handen draagt. Hahaha. De schat. De foto (2006) is genomen in een droog gevallen meer in Etosha National Park in Namibië. Ik heb soortgelijke foto’s in de Gobi-woestijn in Mongolië. Maar dat is voor een andere keer.
786. Op welke plek ga je zitten in een achtbaan?
Ik heb nog nooit in een échte achtbaan gezeten. Dan bedoel ik dus eentje die ‘over de kop’ gaat. Nee, dat is niet aan mij besteed. De andere ‘banen’ (bijvoorbeeld in de Efteling) doe (deed) ik braaf mee met mijn (klein)kinderen.
787. Wijs je iemand snel op zijn of haar fouten?
Dat hangt van de situatie af. Als leraar of regisseur hoort dat bij je taak om op het juiste moment iemand op een fout te wijzen. In mijn dagelijks leven met Isabel zal ik eerder op mijn tong bijten of zelf een mogelijke fout (van haar) herstellen.
788. Welke rol heb jij in je vriendengroep?
De organisator, de bedenker, de plannenmaker, de boeker. Ik denk nu natuurlijk aan een specifiek vriendengroepje met E, W en G.
789. Wat is het vreemdste wat je ooit hebt gegeten?
Een paar gerechten in Beijing. Ik schreef er al eens een stukje over. Klik HIER. En lang geleden ergens in Frankrijk vond ik ‘tripe’ niet helemaal mijn ding. Ik hou wel van hersentjes en zwezerik. En voor (kalf)tong mag je me wakker maken. De krokodil die ik bestelde bleek kip te zijn en de olifantslurf was een stuk rundvlees. Koedoe maak ik af en toe klaar. Raar? Niet in mijn Afrikaanse tweede huis. O ja, in Noorwegen (Trondheim) at ik een keer walvis. Een soort kerstspecialiteit als ik het me goed herinner.
790. Lees je je horoscoop?
Zelden of nooit. Heel af en toe (niet eens jaarlijks) leest Isabel mijn horoscoop voor in een of ander tijdschrift.
791. Wat is de raarste plek waar je ooit bent wakker geworden?
Op een matrasje in onze woonkamer naast een buurvrouw. Even verderop lag Ine ook op een matrasje, zij met een buurman. De man van die buurvrouw. Dat lijkt op partnerruil maar dat was het niet. Gewoon op het eind van een tuinfeestje met onze zatte koppen in slaap gevallen in onze woonkamer waar we een laatste afzakkertje namen. De buren zouden blijven slapen want zij woonden net iets te ver weg om nog veilig thuis te komen. Ons bed en slaapkamer waren gewoon één trap naar boven maar dat herinnerde ik me pas toen het licht werd. Hahaha.
Natuurlijk zijn er ook andere plekjes die bijzonder waren. Op een vrachtboot, in het schoolportiek, in dezelfde woestijn als in vraag 785, in een brandende boerderij, in een vliegtuig, op een dorpspleintje in Broek in Waterland, op een Grieks strand.
792. Zou je willen dat er iets naar je vernoemd zou worden?
Ja, maar dan moet ik nu ook nog bedenken wat dan. Wie weet kom ik daar nog eens op terug.
793. Wat doe je als je niet kunt slapen?
Lezen. Dat is het fijne van een e-reader. Daar hoef ik het licht niet voor aan te knippen. En zo’n ding weegt weinig. Hooguit één of tweemaal per jaar installeer ik me op de bank bij de televisie. En als het niet kunnen slapen te maken heeft met iets dat ik dringend moet afmaken dan sta ik op en ga naar mijn werkkamer.
794. Kun je ook bevriend zijn met mensen die totaal anders denken?
Ja, maar uiteraard zijn er grenzen. En dan weet ik niet of ik ze onder het kopje ‘vrienden’ zal scharen. Kennissen of buren waar ik vriendschappelijk mee omga, kunnen gerust totaal anders denken dan ik.
795. Hoelang zou jij kunnen overleven op een onbewoond eiland?
Waarschijnlijk zal ik dit nooit uitproberen. Maar zeg nooit nooit. Een paar dagen zal wel lukken als er water of een riviertje is.
796. Hoe vaak google je de naam van je jeugdliefde(s)?
Ik heb dat wel eens gedaan. Eerder door een toevalligheid. Ik zag de naam van een jeugdliefde voorbijkomen op Facebook. Voor- en achternaam. Of zij dat ook was, weet ik niet. Ik heb haar al meer dan 40 jaar niet gezien. Zij emigreerde lang geleden naar een ver buitenland. Ik stuurde deze vrouw een berichtje met de vraag of zij was wie ik dacht dat ze was. Ik heb nooit antwoord gekregen. Verder vond ik ook niets over haar. Waarschijnlijk gebruikt ze – als ze nog leeft – de naam van haar man want ik weet dat zij in dat buitenland is getrouwd. Ook alweer 40 jaar geleden.
797. Welk schoolvak vond je verschrikkelijk?
Scheikunde en fysica maar dat kwam ook door een vervelende leraar. Hij gaf beide vakken.
798. Welke ingrediënten mogen niet ontbreken in je favoriete taart?
Wat is mijn favoriete taart? Ik hou van taart. Een kersentaart, rijstevlaai, cheese cake, slagroomtaart. Het is moeilijk kiezen.
799. Wat zing je onder de douche?
Ik zing niet onder de douche. Hooguit kaïeter ik luidkeels als het water plots té koud of té heet is.
Als ik een serie zoals ‘Room with a view’ nieuw leven kan inblazen waarom dan niet hetzelfde doen met mijn ‘Duizend antwoorden op even zoveel vragen’? Ik heb al driekwart van dat parcours afgelegd en pak nu de draad weer op bij vraag …
751. Met welk fruit kun je je lichaam vergelijken?
Wat een binnenkomer! Ik weet dat lichamen soms worden vergeleken met een peer of een appel. Maar hoe dat precies zit weet ik niet of toch wel …?
752. Kloppen je gedachten altijd?
Hier moet ik toch even over nadenken. Kloppen je gedachten altijd? Kloppen met wat? Eerlijk gezegd weet ik niet goed wat er bedoeld wordt met deze vraag. Als ik wat speel met taal kan ik antwoorden dat mijn gedachten net iets te vaak kloppen in (op) dat brein van mij. En dan moet je kloppen lezen als ‘op de deur kloppen’. Me wakker houden.
754. Wat is er typisch Nederlands aan jou?
Dat is natuurlijk geen vraag die je aan een vernederlandste Mozambikaanse Belg vraagt! En wat is ‘typisch Nederlands’? Dat ik van kaas hou? Of iets zeggen over fietsen? Dat ik soms te direct kan zijn? Dat ik me zorgen maak over het klimaat?
Het lijkt dat ik veel antwoorden ontwijk. Het zij zo. Volgende …
755. Zit je nu lekkerder in je vel dan tien jaar geleden?
Even denken. Dat is dus november 2012. Vanaf 1 januari 2012 huurden Isabel en ik een huisje in Fomento (Matola-Noord). Ik was meer uit-huis dan thuis. En thuis was dan ook nog eens opgesplitst in Bergen op Zoom en Matola. Ik sliep meer in hotelbedden dan ‘thuis’. Het werk met Umoja CFC slokte me op. Ik genoot met volle teugen. Ik zat goed in mijn vel maar als beginnende part-time-samenwoner was er regelmatig strijd en even zoveel vraagtekens. Fijn dat Isabel twee maanden naar Europa kon komen (mei – juni 2012). Kennismaken met familie en vrienden. Vakantie vieren. Ontdekken dat heimwee je kan overvallen. Isabel dus. En op mijn verjaardag eind oktober vroeg ik Belinha te huwelijk. Ze zei ja. Of ik nú (november 2022) lekkerder in mijn vel zit? Ik weet het niet. Waarschijnlijk wel, zeker wat meer ontspannen.
756. Wanneer stond je hart op het spel?
Zonder al te veel in details te treden .. dat is wel eens gebeurd. Figuurlijk dan. Voordat het fysieke hart ging protesteren kreeg ik een stent. September 2012. Ik was er op tijd bij. Ik heb er heel eventjes aandacht aan besteed op dit blog. Klik HIER mocht je dat willen lezen. Hoe het nu gaat met dat fysieke hart van mij? Het klopt. Veel meer kan ik er niet over zeggen.
757. Wat wil je zeker nog eens meemaken?
Als ik het woordje ‘eens’ mag schrappen dan is de vraag: ‘Wat wil je zeker nog meemaken?’ Dan antwoord ik dat ik graag al mijn vijf kleinkinderen wil zien als gelukkige (jong) volwassenen. Liefst met een mooie baan en een partner waar ze gelukkig mee zijn. En als ze kiezen voor een single-life en daar gelukkig mee zijn, is dat natuurlijk ook goed. Deze (oude) man zal daar met genoegen op toezien. Ps. De oudste is nu twaalf, bijna dertien en de jongste drie, bijna vier.
758.Drink je het liefst uit een speciale mok of beker?
Soms. Ik ben geen dagelijkse koffiedrinker. Isabel wel. Tijdens het weekend vind ik het prettig en lekker om op onze veranda samen een kop koffie te drinken. Dat doe ik altijd uit een beker die ik ooit van Trienette kreeg. Een Douwe Egberts kop met het Meisje met de parel. En toevallig kreeg ik vorige week van mijn schoonmoeder een grote kop met m’n eigen kop d’rop. Die heb ik nu twee of driemaal gebruikt maar is nu nog niet ‘speciaal’ genoeg.
759. Met wie sloot je je allereerste vriendschap?
Dan moet ik natuurlijk heel ver teruggaan. Dat moet Marc G zijn. We zijn even oud en hij woonde twee huizen bij ons vandaan. We deden heel veel samen en we zaten meestal bij elkaar in de klas. Rond mijn 14de veranderde ik van school. Niet langer meer in Boechout (Sint-Gabriël) maar ik ging naar Antwerpen (Pius X) naar school. Daardoor veranderde de vriendschap met Marc die ik dus niet meer dagelijks zag. Bijzonder om te vermelden: Marc G ‘ontdekte’ me ruim een jaar geleden op Facebook. We werden FB-vrienden. Hij is getrouwd met een Cubaanse schone. We hebben wat details uitgewisseld maar elkaar nog niet opnieuw ontmoet.
760. Zou jij het minder goed willen hebben als dat inhoudt dat iedereen het beter krijgt?
Iedereen? Wat een onmogelijk te beantwoorden ‘Als-Dan-vraag’. Natuurlijk gun ik iedereen het beste.
Tot zover kom ik vandaag. Niet mijn gebruikelijke 25 antwoorden maar 10. Kijken of dit haalbaarder is. Wie weet, we zullen zien of het weer 10 maanden duurt voordat …
Ik wist gisteren al dat ik vandaag iets wilde schrijven over Mastodon.
Maar nu lees ik in mijn reader dat blog-collega Ximaar hetzelfde idee had. Hij schrijft ook over Mastodon. Ik herken heel veel in zijn betoog. Dat ga ik hier niet kopiëren, lees het zelf maar bij hem. Klik HIER.
Ik heb ook mijn grote twijfels bij meneer Musk, groot kapitalist. Dus rest de vraag: ‘Verhuis ik van Twitter naar Mastodon?’. Ik denk het wel maar ik blijf nog een tijdje lurken bij Musk. Wel lezen, niet schrijven. En een account aanmaken bij dat ‘microblogplatform’ is een eerste (nieuwe) stap. Wie weet wie er allemaal mee verhuist of wie ik daar tegenkom.
Facebook gebruik ik al jaren als methode om mijn logjes onder de aandacht te brengen van een groter publiek. En ik volg enkele FB’ers die daar veel stukjes publiceren. Bijvoorbeeld vriend Eddie B en Jacques K. Voorlopig blijf ik dat doen. Instagram heb ik altijd links laten liggen. LinkedIn gebruik ik zelden als actief deelnemer, soms wel om even bij te lezen. Over Yoko H bijvoorbeeld.
En bloggen doe ik ik hier op WordPress. Zelf schrijven – al is dat tegenwoordig wat onregelmatiger – en reageren op stukjes van anderen. Duco M en Marjolijn R volg ik via Polarsteps. Ik zal daar eens een apart stukje over schrijven.
O ja, nog een kleine toevoeging aan het stukje van Ximaar. Ik volg al deze zaken op mijn laptop. Niet op mijn smartphone. Dat doe ik bewust om mezelf te weerhouden om altijd naar dat kleine scherm te turen. Bellen,WhatsApp en de hoofdpunten van het nieuws is meer dan genoeg voor mijn handzaam Samsung-ding. Heel af en toe download ik een Netflix-aflevering om in een tussenuur te bekijken. Maar meestal verkies ik dan eerder een boek.
Ps. Ons Movitel-internet is vreselijk slecht sinds een kleine week. Grr. Heel ergerlijk.
Tijdens mijn bijna-dagelijks scroll-moment door Facebook en Twitter verschijnen er best veel tekeningen (cartoons) van Peter van Straaten. Altijd goed voor een glimlach.
Wat maakt Peter van Straaten zo goed? De combinatie tekening – tekst.
En het zien van zijn tekeningen veroorzaakt ook een tikkeltje nostalgie. Heel veel jaren hing Peter’s Zeurkalender bij ons op de WC. Onder die scheurkalender stond een klein tafeltje met een stapeltje afgescheurde grapjes, de Donald Duck en een paar strips. Verder foto’s en beeldjes van heel wat vuurtorens. Over dat laatste heb ik wel vaker geschreven. Of zijn boek ‘Aanstoot’ ook op dat tafeltje lag, herinner ik me niet. We hadden het wel. Als ik me nu iets naar links draai zie ik het staan in mijn boekenkast.
Ik bezocht in 1997 de grote overzichtstentoonstelling van Peter van Straaten in het Markiezenhof in Bergen op Zoom. Een paar honderd tekeningen. Grappig maar ook ‘overdaad schaadt’. Dat was toch een beetje het gevoel na dat bezoek.
‘Agnes, de belevenissen van een eigentijdse, gescheiden vrouw in Amsterdam’ verscheen wekelijks in Vrij Nederland maar ik las het zelden. Ine deed dat wel. Ook de Vader & Zoon strips die in het Parool verschenen, las of zag ik zelden.
Links van me ligt in de boekenkast de niet-afgescheurde Zeurkalender van 2017. Hahaha.
Weet je wat ik ga doen vanaf 1 januari 2023? Ik ga hem gebruiken want ja … dan kloppen de data weer met de juiste dagen. Want 1 januari viel in 2017 op een zondag en dat is ook zo in 2023. Zo gaat dat – wie wat bewaart heeft wat. Houden jullie van Peter van Straaten?
Ps. Dit zou zo maar het begin kunnen zijn van een kleine reeks over tekenaars en cartoonisten.