1000 vragen aan mezelf (#39)

Tags

1000 vragen, Als-Dan, Facebook, Hart, Peer, Vrienden

Als ik een serie zoals ‘Room with a view’ nieuw leven kan inblazen waarom dan niet hetzelfde doen met mijn ‘Duizend antwoorden op even zoveel vragen’? Ik heb al driekwart van dat parcours afgelegd en pak nu de draad weer op bij vraag …

751. Met welk fruit kun je je lichaam vergelijken?

Wat een binnenkomer! Ik weet dat lichamen soms worden vergeleken met een peer of een appel. Maar hoe dat precies zit weet ik niet of toch wel …?

752. Kloppen je gedachten altijd?

Hier moet ik toch even over nadenken. Kloppen je gedachten altijd? Kloppen met wat? Eerlijk gezegd weet ik niet goed wat er bedoeld wordt met deze vraag. Als ik wat speel met taal kan ik antwoorden dat mijn gedachten net iets te vaak kloppen in (op) dat brein van mij. En dan moet je kloppen lezen als ‘op de deur kloppen’. Me wakker houden.

754. Wat is er typisch Nederlands aan jou?

Dat is natuurlijk geen vraag die je aan een vernederlandste Mozambikaanse Belg vraagt! En wat is ‘typisch Nederlands’? Dat ik van kaas hou? Of iets zeggen over fietsen? Dat ik soms te direct kan zijn? Dat ik me zorgen maak over het klimaat?

Het lijkt dat ik veel antwoorden ontwijk. Het zij zo. Volgende …

755. Zit je nu lekkerder in je vel dan tien jaar geleden?

Even denken. Dat is dus november 2012. Vanaf 1 januari 2012 huurden Isabel en ik een huisje in Fomento (Matola-Noord). Ik was meer uit-huis dan thuis. En thuis was dan ook nog eens opgesplitst in Bergen op Zoom en Matola. Ik sliep meer in hotelbedden dan ‘thuis’. Het werk met Umoja CFC slokte me op. Ik genoot met volle teugen. Ik zat goed in mijn vel maar als beginnende part-time-samenwoner was er regelmatig strijd en even zoveel vraagtekens. Fijn dat Isabel twee maanden naar Europa kon komen (mei – juni 2012). Kennismaken met familie en vrienden. Vakantie vieren. Ontdekken dat heimwee je kan overvallen. Isabel dus. En op mijn verjaardag eind oktober vroeg ik Belinha te huwelijk. Ze zei ja. Of ik nú (november 2022) lekkerder in mijn vel zit? Ik weet het niet. Waarschijnlijk wel, zeker wat meer ontspannen.

756. Wanneer stond je hart op het spel?

Zonder al te veel in details te treden .. dat is wel eens gebeurd. Figuurlijk dan. Voordat het fysieke hart ging protesteren kreeg ik een stent. September 2012. Ik was er op tijd bij. Ik heb er heel eventjes aandacht aan besteed op dit blog. Klik HIER mocht je dat willen lezen. Hoe het nu gaat met dat fysieke hart van mij? Het klopt. Veel meer kan ik er niet over zeggen.

757. Wat wil je zeker nog eens meemaken?

Als ik het woordje ‘eens’ mag schrappen dan is de vraag: ‘Wat wil je zeker nog meemaken?’ Dan antwoord ik dat ik graag al mijn vijf kleinkinderen wil zien als gelukkige (jong) volwassenen. Liefst met een mooie baan en een partner waar ze gelukkig mee zijn. En als ze kiezen voor een single-life en daar gelukkig mee zijn, is dat natuurlijk ook goed. Deze (oude) man zal daar met genoegen op toezien. Ps. De oudste is nu twaalf, bijna dertien en de jongste drie, bijna vier.

758. Drink je het liefst uit een speciale mok of beker?

Soms. Ik ben geen dagelijkse koffiedrinker. Isabel wel. Tijdens het weekend vind ik het prettig en lekker om op onze veranda samen een kop koffie te drinken. Dat doe ik altijd uit een beker die ik ooit van Trienette kreeg. Een Douwe Egberts kop met het Meisje met de parel. En toevallig kreeg ik vorige week van mijn schoonmoeder een grote kop met m’n eigen kop d’rop. Die heb ik nu twee of driemaal gebruikt maar is nu nog niet ‘speciaal’ genoeg.

759. Met wie sloot je je allereerste vriendschap?

Dan moet ik natuurlijk heel ver teruggaan. Dat moet Marc G zijn. We zijn even oud en hij woonde twee huizen bij ons vandaan. We deden heel veel samen en we zaten meestal bij elkaar in de klas. Rond mijn 14de veranderde ik van school. Niet langer meer in Boechout (Sint-Gabriël) maar ik ging naar Antwerpen (Pius X) naar school. Daardoor veranderde de vriendschap met Marc die ik dus niet meer dagelijks zag. Bijzonder om te vermelden: Marc G ‘ontdekte’ me ruim een jaar geleden op Facebook. We werden FB-vrienden. Hij is getrouwd met een Cubaanse schone. We hebben wat details uitgewisseld maar elkaar nog niet opnieuw ontmoet.

760. Zou jij het minder goed willen hebben als dat inhoudt dat iedereen het beter krijgt?

Iedereen? Wat een onmogelijk te beantwoorden ‘Als-Dan-vraag’. Natuurlijk gun ik iedereen het beste.

Tot zover kom ik vandaag. Niet mijn gebruikelijke 25 antwoorden maar 10. Kijken of dit haalbaarder is. Wie weet, we zullen zien of het weer 10 maanden duurt voordat …

In de serie: 1000 vragen aan mezelf

Advertentie

Verhuizen of niet

Tags

Bloggen, Elon Musk, Facebook, Istagram, Mastodon, Netflix, Polarsteps, Smartphone, Twitter, Vrienden, Wordpress

Ik wist gisteren al dat ik vandaag iets wilde schrijven over Mastodon.

Maar nu lees ik in mijn reader dat blog-collega Ximaar hetzelfde idee had. Hij schrijft ook over Mastodon. Ik herken heel veel in zijn betoog. Dat ga ik hier niet kopiëren, lees het zelf maar bij hem. Klik HIER.

Ik heb ook mijn grote twijfels bij meneer Musk, groot kapitalist. Dus rest de vraag: ‘Verhuis ik van Twitter naar Mastodon?’. Ik denk het wel maar ik blijf nog een tijdje lurken bij Musk. Wel lezen, niet schrijven. En een account aanmaken bij dat ‘microblogplatform’ is een eerste (nieuwe) stap. Wie weet wie er allemaal mee verhuist of wie ik daar tegenkom.

Facebook gebruik ik al jaren als methode om mijn logjes onder de aandacht te brengen van een groter publiek. En ik volg enkele FB’ers die daar veel stukjes publiceren. Bijvoorbeeld vriend Eddie B en Jacques K. Voorlopig blijf ik dat doen. Instagram heb ik altijd links laten liggen. LinkedIn gebruik ik zelden als actief deelnemer, soms wel om even bij te lezen. Over Yoko H bijvoorbeeld.

En bloggen doe ik ik hier op WordPress. Zelf schrijven – al is dat tegenwoordig wat onregelmatiger – en reageren op stukjes van anderen. Duco M en Marjolijn R volg ik via Polarsteps. Ik zal daar eens een apart stukje over schrijven.

O ja, nog een kleine toevoeging aan het stukje van Ximaar. Ik volg al deze zaken op mijn laptop. Niet op mijn smartphone. Dat doe ik bewust om mezelf te weerhouden om altijd naar dat kleine scherm te turen. Bellen,WhatsApp en de hoofdpunten van het nieuws is meer dan genoeg voor mijn handzaam Samsung-ding. Heel af en toe download ik een Netflix-aflevering om in een tussenuur te bekijken. Maar meestal verkies ik dan eerder een boek.

Ps. Ons Movitel-internet is vreselijk slecht sinds een kleine week. Grr. Heel ergerlijk.

Hommage aan Peter van Straaten

Tags

Aanstoot, Agnes, Bergen op Zoom, Boeken, Cartoonist, Facebook, Lezen, Markiezenhof, Peter van Straaten, Scrollen, Tekeningen, Twitter, Vader & Zoon, Zeurkalender

Tijdens mijn bijna-dagelijks scroll-moment door Facebook en Twitter verschijnen er best veel tekeningen (cartoons) van Peter van Straaten. Altijd goed voor een glimlach.

Wat maakt Peter van Straaten zo goed? De combinatie tekening – tekst.

En het zien van zijn tekeningen veroorzaakt ook een tikkeltje nostalgie. Heel veel jaren hing Peter’s Zeurkalender bij ons op de WC. Onder die scheurkalender stond een klein tafeltje met een stapeltje afgescheurde grapjes, de Donald Duck en een paar strips. Verder foto’s en beeldjes van heel wat vuurtorens. Over dat laatste heb ik wel vaker geschreven. Of zijn boek ‘Aanstoot’ ook op dat tafeltje lag, herinner ik me niet. We hadden het wel. Als ik me nu iets naar links draai zie ik het staan in mijn boekenkast.

Ik bezocht in 1997 de grote overzichtstentoonstelling van Peter van Straaten in het Markiezenhof in Bergen op Zoom. Een paar honderd tekeningen. Grappig maar ook ‘overdaad schaadt’. Dat was toch een beetje het gevoel na dat bezoek.

‘Agnes, de belevenissen van een eigentijdse, gescheiden vrouw in Amsterdam’ verscheen wekelijks in Vrij Nederland maar ik las het zelden. Ine deed dat wel. Ook de Vader & Zoon strips die in het Parool verschenen, las of zag ik zelden.

Links van me ligt in de boekenkast de niet-afgescheurde Zeurkalender van 2017. Hahaha.

Weet je wat ik ga doen vanaf 1 januari 2023? Ik ga hem gebruiken want ja … dan kloppen de data weer met de juiste dagen. Want 1 januari viel in 2017 op een zondag en dat is ook zo in 2023. Zo gaat dat – wie wat bewaart heeft wat. Houden jullie van Peter van Straaten?

Ps. Dit zou zo maar het begin kunnen zijn van een kleine reeks over tekenaars en cartoonisten.

Klik ook op:

• Hommage aan Peter van Staaten (Facebook)
• petervanstraaten.nl
• Peter van Straaten op Twitter

Naakt

Tags

Beeldende kunst, Bi+, Cayetano de Arquer Buigas, Coming Out Day, Den Haag, Facebook, Laura Night, Lev Tchistovky, Museum Panorama Mesdag, Naakt, Naaktmodellen, Schilderij, Steve Hanks, Suze Robertson, Théo van Rysselberghe, Verzameling, Vincent van Gogh, Vincente Romero, Weblog, Will Wilson, William Adolphe Bougeureau

Het is vandaag ‘Internationale Coming Out Day’. In het Nederlands klinkt dat dan als ‘Coming out dag’. Beetje rare term. Over ‘Uit de kast komen’. Ik wist niet dat zo’n dag bestond maar mijn oog viel er vandaag op. Op nu.nl lees ik dat er ruim één miljoen Nederlanders zich kunnen vinden in het etiketje ‘Bi+’. Dat verbaast me niet. Waarschijnlijk is het aantal nog veel hoger. Ik zeg met enige regelmaat in gesprekken of tijdens verjaardagsborrels dat ik denk dat ieder schepsel in aanleg Bi+ is. Natuurlijk wordt dat meestal in onze westerse samenleving vanaf de geboorte ontkent. We leren namelijk iets anders. Hetero-seksueel is de norm. Gelukkig is er tegenwoordig meer bespreekbaar en geoorloofd. Mensen kunnen hun eigen geaardheid genuanceerder benoemen en beleven.

Ik begon dit stukje echter niet met de intentie om iets over gender-keuze te vertellen. Sorry … misschien is ‘keuze’ hier een verkeerd gebruikt woord. Wel wilde ik het hebben over naakt. Wat het een met het ander te maken heeft, moet de lezer zelf maar invullen. Ik hou van naakt. Als ik het woord ‘naakt’ invoer in mijn eigen zoek-app zie ik heel wat stukjes voorbijkomen. Ik schreef er dus al vaker over. Niets is me vreemd. Natuurlijk gaan de meeste stukjes dan over beeldende kunst of over naturisme. Twee zaken die me aan het hart gaan, waar ik van hou.

Toevallig lees ik vandaag een interessant artikel in de NRC over Suze Robertson. Ooit van haar gehoord? Ik niet tot nu. Ze werd (wordt) ook wel de vrouwelijke van Gogh genoemd. Een bezoek aan een overzichtstentoonstelling van haar werk in Den Haag staat in mijn agenda. Wat heeft dat met ‘naakt’ te maken, hoor ik jullie denken. Lees het artikel maar. Zij doorbrak het verbod (taboe) dat meisjes (dames) geen schildercursussen mochten volgen met vrouwelijke naaktmodellen.

En nu ben ik dus bij mijn onderwerp. Naaktmodellen. Ik ben een verzamelaar – ook op mijn laptop of computer. Ik verzamel vrouwelijke naakten. Schilderijen en tekeningen van vrouwelijk naakt wel te verstaan. Heel soms doe ik een amateuristische poging met een aquarel van eigen hand penseel. Ik schreef er al eerder over. Maar wat doe ik met zo’n verzameling? Opslaan. Bewaren. En daarna … eigenlijk heel weinig. Zal ik ze hier op mijn blog met jullie delen? Of op FB of op mijn status? Tja, wie weet?! Mogelijk vindt FB mij dan een viespeuk en verbant me voor een tijdje. Ik zie wel. Misschien voeg ik er wel een gedicht aan toe. Kunst … weet je wel. Knipoog. Een voormalige studiegenote – Christa Zaat – heeft een immense verzameling op Facebook van schilderijen – inclusief alle details over materiaal, makers, formaten, musea, etc. Klik HIER.

Laat ik beginnen met een kleine greep uit mijn eigen (digitale) collectie. Mogelijk zal ik er later nog een keer op terugkomen. Mochten jullie verzoeken of vragen hebben … ik lees het graag.

Van links boven tot rechts beneden: Lev Tchistovky – William Adolphe Bougeureau – Will Wilson – Vincente Romero – Théo van Rysselberghe – Steve Hanks – Laura Night – Cayetano de Arquer Buigas.

Scrollend door mijn verzameling merk ik dat heel vaak het ‘plaatje’ heb opgeslagen maar vergat de schilder te vermelden. Dom van me. Dus dat is nog flink wat uitzoekwerk.

In de serie: BEELDENDE KUNST

Een soort vervolg

Tags

Advertenties, Bank, Corsomeisje, De Zundertse bode, Facebook, Hoje, Messenger, Miep, Reacties, Reclame, uBlock, Uitkering, Vernieling, Zundert

Op mijn vorig stukje over reclame kreeg ik veel reacties en tips. Dank daarvoor. Ik maak gauw de balans op en ga waarschijnlijk wat zaken veranderen. Ik laat het nog wel weten. Ook op mijn Facebook-pagina verschijnt veel reclame of gesponsorde mededelingen. Dat is tenslotte hun verdien-model. Als ik te vaak dezelfde FB-boodschap zie passeren, klik ik – via de drie puntjes bovenaan – op ‘Advertentie verbergen’ en vervolgens op ‘Herhalend’. Dat helpt meestal.

Een mededeling die regelmatig voorbijkomt is onderstaand bericht:

Ik zag deze ‘oproep’ ook al met een paspoort bij een Rabo-bank-filiaal. Ik moet eerlijk bekennen dat ik een tikkeltje nieuwsgierig ben. MAAR … ik kan me beheersen en ik heb er nog nooit op geklikt. En nu zie ik pas de naam van de website. Best bijzonder voor een ‘Nederlands’ bericht (paspoort en bank) dat zij een Portugees woord gebruiken in de naam van hun website. ‘Hoje’ betekent ‘vandaag’. ZUCHT. Weg ermee.

En via Messenger op FB krijg ik met tussenpozen erotische vriendschap-verzoeken. ZUCHT. Sorry trollen maar sla mijn deur maar over.

En vandaag las ik iets over de poging om onze ‘Miep’ te jatten in Zundert. Het beeld van het legendarische corso-meisje voor het gemeentehuis in Zundert. Diefstal mislukt, schade aangericht. Ik las erover in De Zundertse Bode. Klik HIER. En waarom vermeld ik dat hier? Ik zie onder het artikel dezelfde reclame met de kussende dames, de sardientjes, de poserende dames voor een cruiseschip en iets over tand-implantaten. Zie mijn foto van gisteren. Raar. Dus niet alleen bij WordPress … het mysterie is nog niet opgelost. Heeft het iets met mijn laptop-instellingen te maken? Ik weet het niet. Nu maar hopen dat ik gauw vind hoe ik uBlock kan koppelen aan mijn Safari-browser.

Applaus

Tags

Politiek, Onderwijs, Twitter, Facebook, Energie, Zorg

Af en toe sleep ik een quote die ik langs zie komen op Twitter of Facebook naar mijn bureaublad. Vandaag deed ik dat ook …

En natuurlijk weet ik dat je niet alles met alles kunt vergelijken …

Een omgekeerde link

Tags

2013, Bruiloft, Diefstal, Facebook, Foto, Isabel, Mozambique, Nostalgie, Tablet

Vier van de vijf logjes die ik hier publiceer, vermeld ik ook op mijn Facebook-pagina. Met een link naar dit weblog. Vandaag doe ik min of meer het omgekeerde. FB attendeerde me vandaag op een foto van negen jaar geleden.

Mijn geliefde Isabel (negen jaar geleden)

Ik denk dat Isabel de gastenlijst voor onze bruiloft kritisch zit te bekijken op haar tablet. Een maand na deze foto gaven we elkaar het ja-woord. Negen jaar geleden alweer. Omdat ik aan het werk ben in Nederland en zij in Mozambique (snik) raken deze fb-herinnerings-foto’s een gevoelige snaar. Een snaar van gemis. Gelukkig gebruiken we WhatsApp bijna dagelijks. Even bijpraten. Soms ’s morgens rond half 5 want dan is in Djonasse de wekker net afgelopen. Soms overdag en heel af en toe in de vroege avond.

Ik probeer me te herinneren waar ik deze foto heb gemaakt. Ik weet het niet meer. Dat ga ik haar morgen even vragen. Waarschijnlijk zal zij me dan ook vertellen dat haar (witte) tablet enige tijd later werd gestolen. Overdag, op straat. Dat soort details onthou je des te gemakkelijker. Raar hé!?! Nee, niet raar.

Veel meer moet ik er niet aan toevoegen, althans niet met woorden. Ik kijk gewoon nog een tijdje – met heel veel plezier – naar deze foto. Vandaag plaats ik geen link naar Facebook want daar dook de foto op.

ps. Omdat ik vele duizenden foto’s van ons samen mis (de gestolen externe harde schijf, weet je nog?) ben ik blij dat ik vroeger regelmatig foto’s deelde op sociale media. Die heb ik gelukkig nog wel en dat is … genieten.

Goed nieuws

Tags

Bultrug, Canada, Eenden, Facebook, Familie, Goed nieuws, Groot Barrièrerif, IJsland, India, Lofoten, Malawi, Nederland, Olivia Ine, Rijstboeren, Thailand, Verjaardag, Zeeschildpadden, Zweden

Het is hoogst zelden dat ik een stukje vul met een tekst die ik niet zelf heb geschreven. Vandaag maak ik een uitzondering. Olivia, mijn oudste kleindochter wordt vandaag 12. Ik plaats uiterst zelden foto’s van mijn kleinkinderen. Ook vandaag niet. Dat is niet aan mij. Gefeliciteerd lieve schat! Ik wil dit mooie nieuws illustreren met ‘goed nieuws’. Op Facebook vindt Robelino Maas (*) dat het tijd wordt om FB te gebruiken voor goed nieuws en feiten. In plaats van haat en negativiteit. Ik sluit me daar graag bij aan. Onderstaande tekst heb ik gekopieerd, de genoemde feiten heb ik niet gecheckt.

De Noren hebben besloten geen oliebronnen aan te boren op de Lofoten-eilanden (met oliereserves ter waarde van 53.000.000.000 dollar) om het ecosysteem van de eilanden te beschermen.

Voor het eerst in de geschiedenis van Malawi is een vrouw tot parlementsvoorzitter gekozen. Esther Chilenge heeft 1.500 huwelijken van minderjarige meisjes nietig verklaard en hen terug naar school gestuurd.

Zweedse donoren ontvangen sms-berichten met dankbetuigingen telkens wanneer hun bloed levens redt.

Dankzij de Endangered Species Act is de bijna uitgestorven zeeschildpaddenpopulatie met 980% toegenomen.

Thaise supermarkten schaffen plastic zakken af en beginnen aankopen in bananenbladeren te verpakken.

Nederland werd het eerste land zonder zwerfhonden.

Zuid-Korea organiseert dansfeesten voor 65-plussers. Om dementie en eenzaamheid te bestrijden.

In Rome is het mogelijk om een metrokaartje te betalen met plastic flessen. Op die manier zijn al 350.000 flessen ingezameld.

Californië beperkt de verkoop van honden, katten en konijnen in winkels, zodat mensen huisdieren uit asielen halen.

Rijstboeren over de hele wereld beginnen eenden te gebruiken op hun velden in plaats van pesticiden. Eenden eten insecten en knabbelen aan onkruid zonder de rijst aan te raken.

Foto: Pixabay.com

Canada heeft een wet aangenomen die het gebruik van orka’s en dolfijnen in de amusementsindustrie verbiedt.

Nederland heeft de daken van honderden bushaltes beplant met bloemen en planten – speciaal voor bijen.

IJsland werd het eerste land ter wereld waar gelijke lonen voor mannen en vrouwen wettelijk werden vastgelegd.

Duitse circussen gebruiken hologrammen in plaats van dieren om de uitbuiting van dieren in circussen te stoppen.

LarvalBot onderwaterrobot zaait de bodem van het Groot Barrièrerif met microscopisch kleine koraaltjes, speciaal gekweekt om het ecosysteem te herstellen.

Om het aantal zelfmoorden te verminderen, richtte Zweden de eerste psychiatrische ambulance ter wereld op.

4.855 mensen hebben urenlang in de regen in de rij gestaan om getest te worden op stamcellen om het leven van een vijfjarig jongetje te redden.

Een Indiaas dorp viert de geboorte van elk meisje door 111 bomen te planten. Op die manier zijn al 350.000 bomen geplant.

Een verbod op de jacht op bultruggen heeft hun populatie doen toenemen van een paar honderd tot 25.000.

Nederland heeft vijf kunstmatige eilanden gebouwd speciaal voor het behoud van vogels en planten. Na twee jaar zijn er 30 000 vogels en 127 plantensoorten.

NASA-satellieten hebben een groenere wereld geregistreerd dan 20 jaar geleden.

Sinds 1994 is het aantal zelfmoorden met 38% gedaald. Dit heeft ongeveer vier miljoen levens gered.

(*) Ik ken Robelino niet persoonlijk maar wel enkele van mijn FB-vrienden die zijn bericht ook hebben gedeeld.

Copyright

Tags

Auteursrechten, Cartoonisten, Cartoons, Copyright, Engels, Facebook, Pixabay, Taal, Twitter, Vlaams

Bestaat er ook een Nederlands woord voor ‘copyright’? Ja natuurlijk: ‘auteursrechten’. Steeds meer Engelse woorden zijn dagelijks taalgebruik geworden in het Nederlands. Taal is een levend iets dus de invloed van andere talen is heel begrijpelijk. Ik herinner me een tijd dat we zoveel mogelijk (nieuwe) Vlaamse woorden gingen gebruiken. Ik herinner we nu drie woorden die het niet echt hebben overleefd. Punaise moest duimspijker worden, de snackbar het peuzelhoekje en de living (salon) de leefkamer. Er zijn vast nog veel meer voorbeelden. In Nederland wordt ‘dossier’ op z’n Frans uitgesproken – met een lange ee-klank op het eind, in Vlaanderen met een -ier-klank. Het woord ‘tram’ klinkt in Nederland als ‘trem’, net zoals de (Vlaamse) ‘camping’ de Nederlandse ‘cemping’ is.

Ik heb het hierboven niet over typisch Vlaamse (Antwerpse ?) woorden zoals bijvoorbeeld: goesting, kwistenbiebel, ge moogt uw pollekes kussen, zoeteke, zot, kuisen, miljaar …

Ik wil een stukje schrijven over auteursrechten. Koen, blijf bij de les. Ik weet dat ik niet zomaar een foto van internet kan plukken en gebruiken op dit 100%-niet-commercieel blog. Ik kan bij overtreding flinke boetes krijgen. Medeblogger K (of S) heeft me daar meermaals op gewezen. Ik ben sindsdien veel voorzichtiger geworden. Ik gebruik eigen foto’s of foto’s van Pixabay of Picrepo of soortgelijke websites. Toch blijf ik met een paar vragen of onduidelijkheden zitten. Met enige regelmaat schrijf ik over boeken die ik onlangs las. Dan plaats ik bijna altijd een foto van de kaft. Schend ik dan het auteursrecht? Ik weet het niet maar ik denk het niet. Het is eigenlijk een vorm van reclame althans als ik het boek niet volledig de grond in boor. Hetzelfde met een poster of foto (een still) uit een film of serie. Mag ik een foto van een (eeuwenoud) beeldhouwwerk of schilderij plaatsen op mijn blog?

Na het publiceren vorig week van de vijf pistooltak-foto’s op mijn blog heb ik de kunstenaar een e-mail gestuurd waarin ik hem verwees naar mijn stukje. En hem (achteraf) vroeg of ik deze foto’s wel mocht gebruiken. Ik beloofde ze onmiddellijk weg te halen als het niet mocht. Ik kreeg een vriendelijk mailtje terug dat het oké is en dat hij het een leuk stukje vind. Hetzelfde heb ik enkele jaren geleden gedaan met een schilderij van een Amerikaanse kunstenaar. Ook zij mailde me dat het in orde was.

Eén keer kreeg ik de opdracht om een foto onmiddellijk te verwijderen. Een foto van Joost Zwagerman, kort na zijn overlijden. Ik had keurig de naam van de fotograaf met een © onder de foto geplaatst. Toch mocht het niet. Uiteraard heb ik de foto verwijderd. Natuurlijk heeft die fotograaf mijn logje ontdekt nadat hij zijn eigen naam had gegoogeld, maar dat terzijde.

Omgekeerd heeft een collega-blogger een van mijn hervertelde Griekse verhalen overgenomen op zijn blog. Hij vroeg keurig om toestemming. Ik zei ja en voelde me vereerd.

Op Facebook en Twitter zie ik heel veel gedeelde cartoons van bijvoorbeeld Kamagurka, Gummbah, Joep Bertrams en Ruben L. Oppenheimer. Mag dat? Die vraag stelde ik ooit op FB. Er kwamen niet veel antwoorden maar niet één keer ‘Nee, dat mag niet’. Wel opmerkingen als ‘Dat vinden die cartoonisten juist goed dat hun werk verspreid wordt, ze zijn tenslotte al betaald door de krant of het tijdschrift waar zij voor werken.’ Is dat helemaal correct? Ik heb mijn twijfels.

Deze week zag ik ergens op Twitter onderstaande cartoon uit ‘The New Yorker’ …

Foto door Sara Garnica op Pexels.com

Natuurlijk zien jullie die cartoon niet want daar rust ‘copyright’ op, zoals op elke creatieve uiting. Pas als de maker 70 jaar is overleden is zijn of haar werk rechtenvrij. Mag ik die tekening uit de New Yorker toevoegen aan dit stukje? Mogelijk niet, waarschijnlijk niet. Ik weet het niet. En als ik aan bronvermelding doe zoals bij de foto hierboven?

Op de cartoon die ik wilde plaatsen zie je een druk kruispunt met zes, zeven mensen op zebrapaden met een blindenstok allemaal starend naar hun telefoontje. Ik vind deze cartoon best wel grappig maar de realiteit waaraan de tekening refereert is natuurlijk in-en-in-triest.

Pistooltakjes

Tags

Anne Geene, Associatie, Beeldende kunst, Bergen op Zoom, Facebook, Familie, Fantasie, Kunstenaar, Maarten Brinkman, Pistooltakken, Spelen, Verbeelding, Wandelen, Yakari

Gisteren schreef ik over een beeld dat ik onlangs zag op Facebook. Vanochtend werd mijn aandacht opnieuw getrokken door een foto. Iemand die ik volg had het hartje aangevinkt bij een foto-bericht van Maarten Brinkman, daardoor krijg ik daar een melding van. Dat denk ik tenminste. Ik klikte de foto open.

• 

  Maarten Brinkman – © Mijn beste pistooltakken

• 

• 

• 

• 

Maarten Brinkman – © Mijn beste pistooltakken

Wat een heerlijke en speelse verzameling. Onmiddellijk mis ik mijn kleinkinderen. Het liefst ging ik nu onmiddellijk met ze naar het bos met de opdracht: “Goed kijken en bijzondere takjes gaan we verzamelen.” Niet dat ik ook maar enige pretentie heb om de kunstenaar te imiteren. Maar hij (zijn werk) flitst me terug naar mijn eigen kinderjaren en naar de jaren dat mijn eigen kinderen het nog leuk vonden om mee te gaan wandelen. Ik herinner me vooral Jules als beginnend sprokkelaar. Takken, schelpen, bladeren en stenen. Veel stenen. Als we in het bos in Bergen op Zoom wandelden moest hij een keuze maken voordat we de brug over de A58 overstaken. ‘Wat neem ik mee, wat laat ik achter?’ Na andere wandelingen was de terugkeer bij onze auto eenzelfde soort keuzemoment. Omdat hij (principieel) nooit een speelgoedpistool of -wapen van ons kreeg was de keuze snel gemaakt. De pistooltakken gingen mee. Ze kregen een plekje op zijn kamer naast alle zwaard- en paardtakken. We speelden eindeloos Yakari, Yokolima en John Snakeman op onze wandelingen. Een eigen gemaakte boog en pijlen vonden we wel verantwoord. Best gek bedenk ik me nu, uiteraard denkend aan die gek afgelopen week in Noorwegen en die andere idioot eerder dit jaar in Twente.

Terug naar Maarten Brinkman. Ik ging op zoek, wie is deze kunstenaar? Deze geordende pistooltakken associeerde ik met het werk van Anne Geene, maar dat terzijde. Brinkman heeft een eigen website, klik HIER. Hij gebruikt veel meer dagelijkse materialen in zijn installaties. Takken, boomstronken, touw, stenen, enzovoort. Hij is altijd op zoek naar het omslagpunt – het moment waarop een streepje op papier verandert in een vogel. Dat is het punt waarop mensen in hun verbeeldingswereld kunnen stappen. Alex de Vries ging op bezoek in het atelier van de kunstenaar en schreef op Motley.nl over dat bezoek. Transformatie van het betekenisloze.

Ik herken dat in mijn eigen activiteiten. Eerst ben ik gewoon (meester) Koen maar als ik een kartonnen doos op mijn hoofd zet, een bezem ondersteboven vasthoud en een wat zwaardere stem opzet ben ik plots Sinterklaas. Althans voor een (jong) publiek dat welwillend de overstap maakt naar de verbeeldingswereld. Ik hoef daarvoor geen baard, tabberd en mijter aan te trekken of op te zetten. Het hele principe van toneelspelen is daarop gebaseerd.

Het lijkt of ik een weekthema te pakken heb op mijn blog. Ik ben benieuwd waarover ik morgen zal schrijven.

In de serie: BEELDENDE KUNST