Het is niet voor het eerst dat ik hier iets schrijf over zaken die kapot gaan. Klik HIER maar als je dat wilt lezen. Wat heb ik daar toch een gruwelijke hekel aan. Ik zal vast eerder hebben verteld dat ik niet erg materialistisch ben. Maar ik wil graag behouden wat ik heb. Maar de dagelijkse realiteit is weerbarstiger.
De middelste boekenkast in mijn werkkamer is omgekukeld.
Het was schrikken toen ik een paar dagen geleden de deur van mijn werkkamer opendeed. Een ravage, een puinhoop. De middelste van drie boekenkasten lag languit gestrekt op de vloer. Knock out. Links en rechts wat stoffelijke overschotten. Ik heb deze plaatselijke aardbeving niet gehoord, niet gevoeld. Gelukkig maar want wat moet je ermee aanvangen midden in de nacht.
Isabel hielp me om het stoffelijk overschot min of meer rechtop te zetten. Hij is door zijn voorste pootjes gezakt. De sukkel. Zijn twee drieling-broers staan links en rechts nog overeind. Ik geef toe dat de middelste de zwaarste last moest dragen. Twee planken vol met kunstboeken. En ja, ik weet dat ze zwaar zijn. Isabel had me er ooit voor gewaarschuwd. Ook de zes ’s Lands Glorie boeken staan stonden in deze kast. Een plank vol Portugese boeken. En op de onderste plank cursussen NT2-Nederlands, mijn verzameling Bahamontes, enkele strips (graphic novel), een klein Umoja-archief, mappen met allerlei rekeningen (elektriciteit, water, lokale belastingen, enzo). Bovenop de kast een doos vol coureurekes, een mahjong-spel, scrabble en nog wat van dat soort zaken. Op de meeste planken stonden kleine fotolijstjes met foto’s van onze bruiloft. Eigenlijk is dat laatste de enige schade – als ik de kast zelf even vergeet. Kapot glas, veel scherven. Zouden ze geluk brengen?
Nee dus, want sinds maandag weigert mijn printer hardnekkig om ook maar één blaadje te leveren. Ik heb de (oude) printer van school dan maar uit een doos gehaald. En wat denk je? Van hetzelfde laken een pak. Ook deze printer is in eeuwig durende staking.
Ik loop vanochtend naar de keuken en pak een theedoek van het aanrecht. Glasgerinkel. Ik had niet gezien dat er een cognacglas op stond. Alweer scherven. Dit keer wel geluk? Vergeet het maar want Isabel wilde snel, snel, snel een blouse strijken en … je raadt het al: strijkijzer kapot. Het is nog net geen 10 uur. Wat gaat er nog verder mis vandaag? Ik heb alvast een enkele reis home geboekt voor mijnheer Murphy.
Nu rest de vraag: repareren of nieuw aanschaffen? Een printer kost niet heel veel, wel die verdomde cartridges. Een nieuw strijkijzer lijkt me geen onzinnige uitgave. De boekenkast … het was heel wat jaren geleden een verjaardagscadeau. Isabel had ze laten maken door een lokale meubelmaker. Erg lief van haar maar dat was voordat ik de (zware) boeken had meegebracht uit Bergen op Zoom. Spaanplaat, hard-board en plastic pootjes. Repareren, opnieuw lijmen, planken vastschroeven en nieuwe pootjes kopen? Dat is iets voor het lange weekend dat eraan komt. Zondag en maandag (een vrije dag) wordt het slecht weer … Koen weet wat te doen. Dat is geen gedicht.
Koen Schyvens 
Dat is wel veel kapot. Bij mij stopt het meestal bij drie. Printers kosten niets, maar als het kan koop dan een printer met een veel inkt systeem. Dat bespaart uiteindelijk en je zit niet aan cartridges vast. Veel plezier met repareren en de nieuwe spullen.😃ik had een gelukje: de sleutel van de achterdeur was foetsie. Dan maar een nieuw slot. Het bleek ook met een nieuwe sleutel te kunnen. 😇
Ik weet niet precies wat een printer met een veel inkt systeem is. Ik ga het opzoeken.
https://blog.coolblue.nl/jij-hebt-geen-cartridge-nodig-om-te-printen twee jaar lang geen inkt kopen….
dat is echt een ochtend om snel te vergeten pppfffttt
suc6 met de oplossingen
Als ik het moet vergeten is het natuurlijk niet slim om er over te bloggen … knipoog.
Mag dit één van de redenen zijn waarom wij nooit meer boeken kopen. Is een marteling voor de kasten waar ze logeren, en wij doen ze na één lezing niet meer open…
Met kunstboeken is dat toch anders … romans blijven vaak onaangeroerd staan na de eerste lezing, dat is waar.
De tragedie is niet dat dingen kapot gaan. De tragedie is dat dingen tegenwoordig niet meer worden hersteld.
De boekenkast ga ik toch proberen een tweede leven te geven.
Mijn boekenkasten staan op stenen. Stevig en vast!
PS: Als je een oplossing hebt voor het stuk gaan van het een en ander? Graag direct in een blogpost melden.
Optimistische groet,
Haha, ja dat is beloofd.
Succes bij je reparaties! En die printers? Zeg maar niks. Die staken inderdaad regelmatig zomaar om niet. Daar zit vast een Franse vakbond achter.
Hahaha, een rake vergelijking 🙂
Ik like de post… niet om de pech maar om jouw humor erin… en de doortastendheid die ik herken, het gebeuren aanvaren en ermee verder gaan, gelijk in oplossingen denken, het is immers zoals het is…
Wat het repareren van die middelste kast betreft… als je toch aan de slag gaat, doe dan ook gelijk zijn broers links en rechts want geheid, anders ga je die ook aantreffen op een zeker moment en vast niet tegelijk … tenzij je dit debacle nog 2x wilt herbeleven?
Oooo, dat had je nu niet moeten zeggen … auw, maar waarschijnlijk is dat wel een goed advies. Of ik het opvolg weet ik nog niet.
je kent me (nog) lang niet maar anders had je geweten 😉 …. één van mijn motto’s is:
Niets moet…Alles mag… want : Volg je hart want dat klopt
Nou, 🤔 toch nog een heel groot geluk. Niemand is gewond geraakt toen die boekenkast omkukkelde. 😉
Wat de printer betreft. Ik had hiervoor een printer die ook weigerde on te printen. Toen ik hem wilde repareren viel hij uit mijn handen op de grond. Hij is daar zo van geschrokken dat hij het weer deed. Misschien een ideetje met een grote kans dat hij dan echt stuk is ….. of niet. 😬
Het was ook iets dat Isabel zei: “Wat een geluk dat je niet aan je bureau zat toen de kast omviel.” Het had dramatisch kunnen aflopen.
Al die spullen gaan gewoon kapot om de economie – hoe klein of groot dan ook – draaiend te houden. Want of je nu vervangende spullen koopt, of ze repareert … er wordt op de een of andere manier weer aan verdient. Al zal het maar dat ene potje lijm zijn … 😉
Vooral apparaten worden gemaakt om binnen x-tijd kapot te gaan. Triest maar waar.
Klopt, en die x wordt steeds wat korter, naar mijn idee.
Sterkte met alle klussen die je nu hebt.
Het houdt een mens actief, zal ik maar zeggen.
O ja, zó n dag, echt verschrikkelijk! Ik dacht even dat er biljarttafel waar een nieuw laken op moet in je kamer stond!! Balen natuurlijk dat soort dingen.
Scherpe blik … een biljarttafel … nu zie ik het ook (eventjes).
Maar op dat moment dacht is dus even dat het de rommelkamer was. 😉
ik begrijp denk ik je frustratie, maar wie heeft je verplicht te gaan wonen in een land waar een vierde wereldmacht haar derderangse produkten loost?
Het gaat hier natuurlijk niet over ergens ‘verplicht wonen’. Dat er veel (goedkope) Chinese rotzooi op de lokale- en wereldmarkt verkrijgbaar is, is waar. Maar ook in het ‘rijke’ Westen gaan zaken kapot hoor. Mijn Canon-printer … is die Chinees? Mogelijk enkele onderdelen wel maar Canon is Japans.
ja, vergeet dat vrijwillig wonen, disculpe. China maakt denk ik ook wel goeie produkten, maar dumpt de afgekeurde produkten naar de derde wereld. Doet overigens Duracell ook, twee triple A batterijen normaal kosten hier gauw vier dollar, 32 van die batterijen worden hier aangeboden in WallMart, een USA bedrijf, voor elf dollar, en gaan ook veel korter mee. Mijn digi expert verkocht me een toetsenbord zonder draadje maar met batterijtjes. Jammer
Even dacht ik ook dat er een biljart door z’n poten was gezakt… maar wat een geluk dat dit ’s nachts gebeurde, en niet terwijl je zat te werken… Ik zou er ook doorheen hebben geslapen. Naast mij kun je soms een kanon afschieten. Maar hulde voor je intentie de boel te repareren, want dat gebeurt veel te weinig – in zijn algemeenheid. En wat meer mensen hier opmerken: veel dingen worden gemaakt om snel kapot te gaan en niet gerepareerd te worden, gggrrrr…. wegwerpmaatschappij. Niet aan meedoen!
Amai dat moet nogal een klop geweest zijn toen de kast omviel.