Tags
Boeken, C.J. Sanson, Deon Meyer, Donna Leon, E-reader, Franca Treur, Hanna Bervoets, Johanna Mo, Lezen, Maand van het spannende boek, Thriller
Juni is altijd de maand van het spannende boek. Dat was nu ook zo maar het traditionele CNPB-boekencadeautje is uitgesteld naar het najaar. De gewone boekenweek is door de pandemie doorgeschoven naar juni 2021. Ik heb in juni vier thrillers gelezen en twee romans.
Vriendendienst – Donna Leon
Commissario Brunetti krijgt bezoek van een jonge ambtenaar die onderzoekt of hij de juiste bouwvergunningen heeft voor zijn appartement. Brunetti probeert het op een typisch Venetiaanse manier op te lossen: hij kijkt wie in zijn kennissenkring bij de overheid werkt en dit probleem kan laten verdwijnen. Maar wanneer de ambtenaar hem met bevende stem belt en vervolgens een dodelijke val van een steiger maakt, weet Brunetti dat het probleem groter is dan alleen zijn bouwvergunningen?
Ik heb ook dit vierde boek van Donna Leon graag gelezen. Het is trouwens het negende boek in de ‘Brunetto-Reeks’. Venetië blijft natuurlijk een prachtig decor. Via haar hoofdpersonage lees je ook veel maatschappij-kritiek. De schrijfster heeft heel wat jaren in Venetië gewoond.
Donkerdrif – Deon Meyer
Adjudant-officier Milo April is in koelen bloede doodgeschoten bij het Waterfront van Kaapstad. Op klaarlichte dag, een executie. En misschien is een hoger lid van de Zuid-Afrikaanse politie daar verantwoordelijk voor. En mogelijk houdt het verband met de geheimzinnige brieven die de geschorste luitenants Bennie Griessel en Vaughn Cupido hebben gekregen. Met bedekte verwijzingen naar corruptie binnen de regering. Maar tot hun frustratie moeten Bennie en Vaughn hun kostbare tijd besteden aan de vermissing van een student, die na een weekendje feesten spoorloos verdwenen is.
Ik heb al vaker geschreven dat Michael Connelly mijn nummer één is in het thriller-genre. Deon Meyer is ongetwijfeld mijn nummer twee. Ook dit boek heb ik weer met heel veel plezier gelezen. ‘Verslonden’ is eigenlijk een beter werkwoord. Wat natuurlijk meespeelt in mijn beoordeling zijn de locaties waar zijn boeken zich afspelen. Meestal op de West-Kaap. Ik herken dus veel. Ook de vlotte dialogen, sappig taaltje. Beetje slang, beetje Engels, beetje Afrikaans of Xhosa. En ook dit Bennie Griessel verhaal zit goed in elkaar.
Kloostermoord – C.J. Sanson
In de barre winter van 1537 is Engeland verdeeld: de aanhangers van Henry VIII, die de Anglicaanse Kerk heeft ingesteld, staan tegenover de katholieken die trouw blijven aan de paus. In naam van de koning bindt Cromwell, de meedogenloze architect van de reformatie, de strijd aan met het oude geloof. Wanneer een van zijn gezanten in het klooster van Scarnsea om het leven wordt gebracht, wordt de briljante advocaat Matthew Shardlake op pad gestuurd om de moord te onderzoeken. Shardlake en zijn jonge klerk Mark ontdekken al snel dat de moord niet op zichzelf staat en dat geen enkel middel wordt geschuwd om de misdaden binnen de kloostermuren te houden.
Toos attendeerde mij op dit boek, deze schrijver. Ik had nog nooit van hem gehoord, laat staan iets van hem gelezen. Dit is zijn eersteling. Het werd eerder ook uitgegeven onder de titel ‘De onthechting’. Een historische thriller. Onwillekeurig kreeg ik associaties met ‘De naam van de roos’ (Umberto Ecco). Ook dit boek speelt zich hoofdzakelijk af binnen de kloostermuren. Een boeiende periode. Hendrik VIII en Cromwell. Heel af en toe zou het tempo wat hoger mogen liggen. Ik had ook een Agatha Christie gevoel. Je kent algauw de belangrijkste personages cq verdachten. Al lezend bouw je zelf ook een theorie op. Een historische ‘Who done it’. Ik ben benieuwd naar zijn andere boeken.
De nachtegaal – Johanna Mo
Toen Hanna Duncker negentien jaar oud was, werd haar vader veroordeeld voor moord. De schaamte en verwarring zorgden ervoor dat ze van het eiland Öland wegvluchtte en ergens anders een nieuw leven opbouwde. Pas zestien jaar later, na het overlijden van haar vader, keert ze terug naar haar geboortedorp, om aan het werk te gaan als rechercheur bij de politie van Kalmar, aan de andere kant van de zeestraat. Op haar eerste dag wordt ze samen met haar partner Erik Lindgren naar een plaats delict op Öland gestuurd waar het lichaam van een vijftienjarige jongen is aangetroffen. De jongen blijkt de zoon van haar jeugdvriendin te zijn. De zaak trekt de aandacht van veel bewoners, die Hanna’s terugkeer niet allemaal waarderen, getuige de dreigende, anonieme telefoontjes die ze krijgt. Wat is er precies aan de hand op het eiland?
Een ontdekking. Goed en alweer afkomstig uit Scandinavië (Zweden). Een prima verhaal met veel ‘zeer’. Als lezer voel je het ongemak van veel van de personages. Dat is misschien tegelijkertijd een beetje een zwakte. Je kijkt in de ziel van zowel politiemensen, slachtoffers en (mogelijke) daders. Vroeger noemden wij dat een boek vanuit het ‘God-de-Vader-perspectief’. Een alles wetende god / schrijver. Het boek eindigt met een lang nawoord. De schrijfster verwoordt (verantwoordt) waarom ze voor dit verhaal heeft gekozen. Ik vind dat bijzonder, ik herinner me geen ander nawoord zoals dit.
Dorsvloer vol confetti – Franca Treur
’s Winters zijn de zondagen het snelst voorbij. Als de dominee om vier uur de middagdienst afsluit met de zegen voor weer een hele week, vliegen ze alle zeven naar het fietsenhok. Om de poten te breken, zegt de vader. Daar komen nog eens ongelukken van. Dat zegt hij altijd: Daar komen nog eens ongelukken van. Net als: Als je brokken maakt, ik betaal niks hoor. Hoeveel kracht hebben woorden? Hoe onschuldig zijn de fantasieën van een meisje van twaalf? De jonge Katelijne groeit in de jaren tachtig en negentig op in een strenggelovig boerengezin in Zeeland. Als enig meisje tussen zes broers wordt ze nauwelijks bij het boerenwerk betrokken. Hierdoor gaan ook de gesprekken aan tafel grotendeels aan haar voorbij. Terwijl haar verlangen om mee te doen onverminderd groot blijft, gaan haar gedachten hun eigen gang. Daarbij laat ze zich meeslepen door verhalen. Familieverhalen, dorpsroddels, Bijbelverhalen, bekeringsgeschiedenissen. Ook sprookjes, al mag ze die eigenlijk niet lezen, omdat het leugens zijn die haar maar afhouden van de Waarheid. Ze merkt dat haar eigen woorden grote gevolgen hebben voor haar familie.
Dit boek stond al heel wat jaren op mijn e-reader. Ik koos altijd voor iets anders. Ondertussen is deze roman succesvol verfilmd. Ik heb de film niet gezien. Wat weerhield me om zolang te wachten? Waarschijnlijk de wetenschap dat het verhaal zich afspeelt in een streng-gereformeerde gemeenschap (gezin). Maar niet in de vijftig- of zestiger jaren maar in de jaren tachtig en negentig (van de vorige eeuw). Tamelijk recent kun je dus zeggen. Kan ik zeggen als bijna 65-jarige. Een fijn boek, vol liefde en tegelijkertijd een hunkering om uit te breken uit de besloten (bekrompen) Zeeuwse gemeenschap. Ik heb het zeer graag gelezen. En ook nu is het natuurlijk fijn dat ik het decor (Walcheren) tamelijk goed ken. Dat kan ik van streng-gereformeerde buurtschappen niet zeggen.
Wat wij zagen – Hanna Bervoets
Wanneer Kayleigh in de financiële problemen raakt, solliciteert ze naar een baan als ‘content moderator’ voor een online platform waarvan ze de naam niet mag noemen. Haar taak: beoordelen welke aanstootgevende filmpjes, foto’s en tirades moeten worden verwijderd. Het werk is zwaar. Kayleigh en haar collega’s zien gruwelijke dingen voorbijkomen, en de richtlijnen van het platform zijn vaak onnavolgbaar. Toch voelt Kayleigh zich op haar plek, binnen het moderatorenteam vindt ze broederschap. En als Kayleigh verliefd wordt op haar collega Sigrid lacht de toekomst hen toe. Of lijkt dat maar zo? Wat wij zagen is een verhaal over wie of wat ons wereldbeeld bepaalt.
Het boekenweekgeschenk 2021. In tegenstelling met de andere roman die ik onlangs las, speelt zich ‘Wat wij zagen’ af in het nu, achter de schermen van ‘social media’. De hoofdpersonages (moderators) kijken naar een eindeloze hoeveelheid tweets, foto’s en filmpjes en moeten beoordelen of ze toelaatbaar zijn. Geweld, oproep tot geweld of discriminatie, porno, enzovoort moeten verwijderd worden. Ze moeten strakke targets halen en ze mogen niets door hun digitale vingers laten glippen. Dag- en nachtdiensten. Hoe hou je dan nog een privé-leven erop na? Een goed boek(je) maar ik ga nog niet onmiddellijk op zoek naar haar andere boeken. Zoals ik eerder ook al eens vermeldde.
In de serie: BOEKEN