Tags
Diefstal, Fixer, Hulp, Labyrinth, Matola Rio, Plons, Samsung, Scherm, Sim-kaart, Smartphone, Telefoon, Update, Voetbal, Vrienden, WC, Winkeltjes
Nog even en dan zit mijn verblijf (bezoek) aan Mozambique er weer op (voor een tijdje). Ik maak allerlei lijstjes van dingen ik nog moet (wil) doen en van zaken die ik wil gaan doen bij thuiskomst in Nederland. Maar soms gebeuren er onverwachte ongelukjes. Dit incident(je) verdient een label als ‘genant’. Ik vertel. Maandagavond wilde ik de EK-wedstrijd Slovakije – België zien maar ik kon onmogelijk op tijd thuis zijn dus ik koos ervoor om in een populair voetbalcafé (restaurant) te gaan kijken. Zo gezegd, zo gedaan. Ik had een blauwe, lange broek aan die ik hoogst zelden draag. Een broek met erg ondiepe zakken. Ik stopte mijn mobiele telefoon – zoals gewoonlijk – in mijn kontzak. Dat voelde een tikkeltje anders dan gebruikelijk. Dat geeft niet want meestal leg ik de telefoon dichtbij me op tafel. Ik voelde dat ik beter voor de match naar de (grote) wc kon gaan dan tijdens de wedstrijd. Nogmaals zo gezegd, zo gedaan. Ik stroop mijn broek naar beneden en … plons. Oo help!!! Ik vis dat ding (Samsung Galaxy A21s) onmiddellijk uit de pot, met schoon water, dat wel. Gelukkig maar. [Volgens mij zit meneer Pannenkoek nu te grinniken.] Ik ga zitten met m’n broek op mijn voeten en rol flink wat wc-papier van de rol. Ik haal mijn telefoon uit het beschermhoesje. Ik dep me een ongeluk en na enkele minuten lijkt alles weer als vanouds. Alles droog. Oef. Ik vervolg met de (grote) boodschap die ik daar wilde doen en ga daarna terug naar mijn positie voor een groot televisiescherm in Mundos.
Even een berichtje sturen zat er niet in want mijn toestel is ‘dood’. Nada, niks. Ik doe vergeefse pogingen om dat kreng weer op te starten. Het lukt niet. Als ik ’s avond weer thuis ben – o ja, de Rode Duivels verloren, ook dat nog – koppel ik mijn telefoon weer aan de stroom. Lees: elektriciteit om op te laden. Ik zie onmiddellijk het bekende draaiende rondje en 89%. Oef. Ik pak een Heineken 0.0 en wil wat voetbal-appjes sturen naar mijn vrienden. De telefoon vraagt om een update. Dat sta ik toe en minder dan een kwartier later is de update geïnstalleerd en de foon opnieuw opgestart. Ik zie een lichte trilling op het scherm en verstuur wat berichtjes. Dinsdagochtend trilt het beeldscherm nog wat heftiger en lijkt alles erg ‘overbelicht’. Niet leuk. En na een kwartier is alles zo dood als een pier. Ik doe tig vergeefse pogingen om dat kreng weer op te starten. Het lukt me niet. Ik zoek een oud (maar niet kapot) toestel uit een bureaula, verwissel één sim-kaartje en kan weer bellen. Alle gegevens staan echter wel op die gecrashte telefoon. Met mijn Google-account vind ik wel enkele noodzakelijke nummers. Ik besluit om een tijdelijke digi-detox te aanvaarden.
Op donderdag ben ik op tijd op een afspraak maar MC is er niet. Via collega’s hoor ik dat ze zich ziek heeft gemeld en mij een appje heeft gestuurd. Tja. Niet gezien dus. Vriendin Mel belooft me te helpen; zij kent wel iemand die dat soort zaken kan fixen. Op vrijdagochtend gaan we op stap. Via allerlei sluip-door-steegjes komen we bij ‘winkeltjes’ met geschilderde telefoon- symbolen. Mel zal – indien nodig – voor uitleg zorgen. Een ‘witte man’ is een zeldzame verschijning in dat labyrint.
Mercado Matola-Rio
Zoals je op de foto ziet … allemaal kleine micro-bedrijfjes. Links een kleermaker die een leren handtas repareert. Rechts een schoonheidssalon – focus op nagels, wenkbrauwen en wimpers. Mel (met blauwe broek en handtas over haar rechterschouder) zie je staan met een jongen rechts van haar. In werkelijkheid zijn er wel vier jongens bezig op minder dan vier vierkante meter.
Het stoffelijk overschot wordt bevrijd uit zijn gelijmde, kunststoffen kist. (*)
Met een stukje plastic en een flesje vloeistof wordt de lijm losgeweekt. Een werkje van een kleine tien minuten. Ik probeer zo goed mogelijk uit te leggen wat er is gebeurd. Ik denk nog steeds dat de update de boosdoener is. Er worden bijna dertig minuscule schroefjes los gepeuterd.
![](https://koenschyvens.wordpress.com/wp-content/uploads/2024/06/naar-de-dokter-03.jpg?w=768)
Een chirurg in opleiding aan het werk, inclusief een intake-gesprek.
Deze eerste dokter vervangt tijdelijk enkele ingewanden.
![](https://koenschyvens.wordpress.com/wp-content/uploads/2024/06/naar-de-dokter-04.jpg?w=768)
Een schroevendraaier wordt gebruikt om mijn toestel (aan de zijkant) opnieuw op te starten.
Tevergeefs. Er zit nog steeds geen leven in het beestje. Hij moet overgebracht worden naar de OK. Een werkje voor de echte specialist.
Mel probeert te begrijpen wat er allemaal wordt uitgevoerd.
Het is niet de batterij maar het scherm dat de geest heeft gegeven. Mijn grootste fout: een toestel dat in het water lag (al was dat nauwelijks 5 seconden) verdraagt geen elektro-shocken. Nooit bij stil gestaan. De dokter kan een nieuw scherm implanteren. De duurste versie kost ruim 60 euro maar die heeft hij niet in huis. Een goedkopere – maar prima alternatief – kost 20 euro plus 7 euro werkkosten. Ik ga niet afdingen wat eigenlijk wel gebruikelijk is. De deal is snel en gemakkelijk gesloten. Twintig minuten later loop ik arm in arm met vriendinnetje Mel naar de auto. Ik straal van oor tot oor. Alles werkt weer. Ik ben nauwelijks iets van informatie kwijt. Er zit heel wat plakband op het toestel maar dat mag er na 24 uur af want dan is de lijm (binnen in het toestel) voldoende uitgehard.
Oef. Thuis neem ik zelden of nooit mijn telefoon of e-reader mee naar ‘het kleinste kamertje’. In een kroeg of restaurant doe ik dat wel want een diefstal is zo gepleegd. Daar kunnen Isabel en Mel over meepraten. Hun telefoons zijn vorige week tijdens het stappen uit Mels tas gejat. Er loopt een politieonderzoek en er zijn camerabeelden bekeken maar ik weet zeker dat ze die dingen kwijt zijn. En het opsporen via Google-trac levert wel de buurt op waar de toestellen zijn, maar uiteraard geen adres. Ook zij hebben nu hun oude toestellen weer in gebruik en kregen vrij simpel nieuwe sim-kaartjes met hetzelfde nummer.
(*) Ik hoop dat niemand zich stoort aan mijn beeldspraak zoals: dokter, patiënt, dood enzovoort.
nee niets mis met de beeldspraak hoor Koen
gelukkig doet het mobieltje het weer , een wijze les geleerd ook
Laat ik inderdaad hopen dat me dit geen tweede keer overkomt.
vast niet
Wat een geluk dat je zo’n goede dokter vond!
Met dank aan vriendinnetje Mel want zonder haar had ik deze reparatie waarschijnlijk uitgesteld tot ik in Nederland ben.
Chirurgen kunnen wonderen doen. Ik duim voor de patiënt eens je het verband hebt verwijderd. Verzorg hem goed.
Ook zonder verband is hij het ‘mannetje’!!!
Ik kan die vergelijking wel waarderen, geen probleem.
Daar ben je volgens mij goed weggekomen als je telefoon het voor € 27 weer doet.
Dat laatste is helemaal waar. Zoiets kost in Nederland al gauw het vier-dubbele. Als ze al de moeite willen doen het te fixen want ze weten (in NL / BEL) dat je toch wel weer een nieuwe zult kopen.
Noem het een metafoor en je “pleegt literatuur”! Beeldspraak is gewoon leuk toch, wie zich dáár aan stoort moet je niet als lezer willen.
Maar wat een opluchting dat alles weer werkt, ik doe mijn telefoon nóóit in kontzak, is ook een té makkelijk prooi voor dieven. Maar ja, ik heb natuurlijk altijd een tas bij me waar de telefoon in kan. Volgens mij zij er ook kleine tasje die je om je hals kunt hangen, precies groot genoeg voor een telefoon , wel zo veilig.
Ik heb een rugzak maar die liet ik in de auto want die had ik niet nodig in die kroeg. En extra kleine tasjes (al dan niet met touwtjes) zijn niet aan mij besteed.
En dat kán dus dit soort ellende veroorzaken.
Geweldig, wat een verhaal. Alleen werd ik wel erg afgeleid door het T-shirt van een van die dokters… 😂 (maar… bezoek aan Mozambique? Thuiskomst in NL? heb ik iets gemist? 🤔)
Dokter Minion. 😁
Ja, die! 🤣
Wat een gedoe wat afhankelijk zijn we ervan realiseer ik me nu ook weer.
Inderdaad ben je afhankelijk van zo’n ding ondanks synchronisatie met Google of Cloud.
Je mobiel in je kontzak, dat is ook vragen om moeilijkheden. Ik snap niet dat de broekenmakers hier nog geen oplossing voor hebben gevonden. Het is geen gezicht ook. En hoe vaak hoor je jouw verhaal ook niet. Doe een jasje aan dan de mobiel in de binnenzak rits dicht. In de voorbroekzak is ook geen gezicht maar wel veiliger.
Als ik mijn ‘gewone spijkerbroek’ had gedragen was me dit niet overkomen. Deze ondiepe zakken was ik niet gewend. En natuurlijk is het niet slim om wat dan ook in een kontzak te stoppen.
Mooi verhaal met een happy end.
Nog een paar zaken functioneren nog niet optimaal, maar het zijn details. Ik zie niet dat het scherm een lagere beeld-kwaliteit heeft dan het origineel. Dat vind ik niet echt belangrijk want ik game niet en kijk geen films of series op de telefoon.
Ik heb het nog nooit voorgehad maar mijn dochter wel. Ze heeft haar telefoon onmiddellijk in rijst gelegd en 24 uur later pas opgezet en hij werkt nog steeds! Wel fijn dat hij voor dat bedrag kon hersteld worden!
Isabel heeft mijn telefoon ook in de rijst gestopt maar pas nadat ik hem probeerde op te laden. Dom van me.
maar hij is wel kunnen gemaakt worden hé!
Dat woordgebruik is juist wel op zijn plaats. Want is zo’n mobiel in ons leven zo langzamerhand niet een onmisbare vriend waarzonder we niet kunnen leven? Wees daarbij blij dat je daar bij jou nog dit soort recycle bedrijfjes hebt. Want in Europa gaat je dit, denk ik, niet op deze manier lukken.
Ik ben inderdaad heel blij met zo’n man die zaken probeert te repareren.
Een geslaagde reanimatie.
Inderdaad, ondanks de fout toegediende electro-shocken.
Zelf kom ik niet meer vaak op WP, maar ben blij het nu wel te hebben gedaan. Prachtig stukje!
De beschrijving van de reparatie van je telefoon is heel knap, hoef je jezelf zeker niet voor te excuseren.
Hier in Vlaanderen is de zomer op bezoek. Héérlijk weer, we zullen er straks volop van profiteren.
Mooie prijs, zeker, kun je er tenminste nog een tijdje mee doen… Tja, vrouwenbroeken hebben al helemaal minuscule voorzakken waar echt geen telefoon in kan, het blijft een uitdaging…😄