Tags
Afrika, Begrafenis, Botswana, Dinokana, eSwatini, Familie, Gauteng, Mbombela, Mozambique, Mpumalanga, Nelspruit, Noordwest, Reizen, Snelweg, Vakantie, Weekend, Zaza, Zeerust, Zuid-Afrika
Een wat verwarrende titel. Wat bedoel ik eigenlijk? Afgelopen dagen – van donderdag tot zondag – was ik (waren wij) uithuizig. Ik zou het graag als ‘vakantie’ bestempelen maar toch gaat die vlieger niet helemaal op. Laat ik eerst een kaart tonen …
Mogelijk herken je hier en daar een naam. Laat ik toch een en ander wat toelichten. Helemaal rechts (in het oosten dus) lees je ‘Complexo Aliança’. Dat is de naam van een trouwcentrum bij ons in de buurt. In Matola-Rio (Mozambique). Dichtbij eSwatini (Mbabane is de hoofdstad van Swaziland dat sinds enkele jaren eSwatini heet.) 778 kilometer naar het westen zie je onze weekend-bestemming: Dinokana. Dichtbij de grens met Botswana. (Gaborone is de hoofdstad van Botswana). Het grootste deel van de kaart (en de reis) is Zuid-Afrika. Van oost naar west doorkruisen we drie provincies: Mpumalanga, Gauteng en Noordwest.
Laat je niet te veel afleiden door Nederlandse namen. Bijvoorbeeld Ermelo en Middelburg. Steeds meer worden de oude (plaats)namen vervangen door Afrikaanse namen. Zo heet Nelspruit (de hoofdstad van Mpumalanga) nu Mbombela. Bijna alle verkeersborden en wegwijzers zijn aangepast.
Tot zover deze topografische bijdrage. Nu rest natuurlijk nog het waarom van deze ‘niet-vakantie’.
Iets meer dan een jaar geleden overleed ons nichtje Zaza. Mensen die toen al meelazen, herinneren zich mogelijk mijn stukjes (klik HIER) over haar begrafenis in Dinokana. Juist … datzelfde Dinokana van deze reis. In dit deel van Afrika is het de gewoonte om een jaar na het overlijden (begrafenis) opnieuw bijeen te komen met familie en vrienden. Vorig jaar waren mijn schoonouders (de grootouders van Zaza) in Portugal. Het was toen voor hen onmogelijk om op stel en sprong bij de begrafenis aanwezig te zijn. Isabel en ik gingen wel. ‘Een jaar later’ is dus wat eenvoudiger te plannen.
We reisden dit keer samen: mijn schoonouders, Isabel en ik. Ik was de chauffeur van dienst. Er staan zo’n 1600 kilometer meer op de teller van de auto van Sr. Sampaio. Het zijn prima (snel)wegen. Meestal tolwegen, ongeveer 25 euro toltaks (enkele reis). Over onze dagen in Zeerust en Dinokana vertel ik komende dagen nog wat meer.
Nu nog één opmerking. Natuurlijk hebben Afrikaanse mensen die in loondienst werken ook vakantiedagen (vrije dagen / vrije weken). Die dagen worden heel vaak gebruikt om familie-ver-weg te bezoeken. Bijvoorbeeld voor een bruiloft of een ceremonie één jaar later. Veel minder om als toerist op vakantie te gaan zoals wij dat doen in Europa.
Koen Schyvens 
nee niet echt een vakantie reden
wel een mooie reden nog eens samen te komen
ik vind het wel leuk om die NL plaatsnamen zover van huis tegen te komen , deed ik ook tijdens mijn toeren door de usofa
usofa … ik probeer de puzzel te ontcijferen …
US of A 🙂
Eigenlijk is het een heel mooi gebruik om een jaar na het overlijden van een geliefde nog eens samen te komen.
Inderdaad een mooi gebruik. Maar nu verwachten ze ook dat we de ‘wijding’ van de grafsteen komen bijwonen. De steen die wij (ik en mijn schoonfamilie) betalen. Dat zit er niet in (denk ik). Te ver, te duur.
Wat een mooi gebruik deze herinneringsbijeenkomst een jaar later
En ik ben blij om te lezen dat de Nederlandse (koloniale) plaatsnamen vervangen worden door Afrikaanse woorden zo hoort het toch
Benieuwd hoe de bijeenkomst was
De bijeenkomst verliep goed. Een beetje te vergelijken met de koffietafel NA een begrafenis. Eerst sober, daarna al wat vrijer en als de alcohol in de man (en de vrouw) zit wordt het losser en losser. Inclusief heftige discussies. Gelukkig versta ik geen ‘Tswana’ (de lokale taal).
Een mooie gewoonte om de overledene op deze manier te gedenken, al is het minder fijn dat je daar zo’n lange rit voor moet maken. Misschien geen vakantie maar waarschijnlijk toch een bijeenkomst die warme voldoening brengt.
Voldoening is er zeker. Wel wat zorgen over de toekomst van Samantha, het jongere zusje van Zaza.
Dat kan ik me voorstellen, het moet voor dat zusje heel ingrijpend zijn. Behalve het gemis zal dat ook kinderen kunnen sterven haar zekerheden afbreken. Kinderen denken dat alleen oude mensen sterven.
Wat een mooi gebruik.
Ik hoop dat jullie een plezierige reis hebben gehad. Ver is het wel. Die plaatsnamen zijn wel geinig, maar ik snap dat ze verdwijnen
De reis ging tweemaal best goed. Elke twee uur even stoppen. Benen strekken, even plassen, iets eten. En vooral in de provincie Mpumalanga genieten van het landschap en de natuur. Echt schitterend.
Mooie traditie. Hopelijk zijn er veel fijne herinneringen aan Zaza opgehaald. Jullie wonen in een fascinerend deel van de wereld, waar men gelukkig nu begint in te zien hoe ‘vreemd’ al die rare namen zijn. Fijn dat deze koloniale, door de overheersers bedachte namen, verdwijnen. Het is een heel eind rijden, ongeveer hetzelfde wat wij moeten afleggen als we naar familie willen. Maar ik kan me niet voorstellen dat het ‘bij jullie’ net zo druk en net zo stressen is als op de Duitse en Nederlandse autowegen.
Dat laatste weet ik niet zo. De grens oversteken tussen Mozambique en Zuid-Afrika (en weer terug) is een ware heksenketel. En ook rond Pretoria en Johannesburg zitten de wegen ook ‘vol’.
Geen relaxte reis dus… ben benieuwd naar je vervolg!