Tags

, , , , , , , , ,

Straks ben ik weer 25 antwoorden dichter bij de eindstreep. Lezen jullie mee?

Nee, maar echt bevorderlijk natuurlijk ook niet.

Ik hoop dat ik nooit in zo’n situatie terecht zal komen. En dan zijn er natuurlijk lichte vergrijpen tegen de wet of hele zware (iemand doden bijvoorbeeld). Laat ik er niet te lang bij stilstaan.

Ik ben geen grote souvenirkoper. Integendeel … uiterst zelden doe ik dat. Ik herinner me dat ik als kind ooit een koe met knikkende kop kocht voor mijn moeder tijdens een schoolreis naar de watervallen van Coo. En ik kocht twee stenen maskertjes van ‘komedie’ en ‘tragedie’ tijdens mijn eerste rugzak-vakantie in Griekenland. Ze kregen een plekje aan de muur bij m’n ouders. Toen we ons ouderlijk huis opruimden, nam ik ze mee. Eentje is er ondertussen (na 45 jaar) gesneuveld en dat vind (vond) ik erg jammer / vervelend.

Ja, dat doe ik waarschijnlijk wel. Ik ben een bewaarder. Mentaal en fysiek.

Nee, maar die angst ga ik hier niet opschrijven want dan bekruipt me het gevoel dat die angst eerder kan (zal) uitkomen.

Even uitrekenen en terugkijken. … Hier op mijn blog was ik 5 jaar geleden bezig met 40 dagen na elkaar bloggen. Het logje van 12 april 2019 ging over het opruimen van een (extra) logeerkamer van Isabel. En laat ze dat deze week weer een keertje doen. 😉 Hahaha. O nee, de vraag was waar ik toen van WAKKER lag. Ik denk van een onzekere financiële toekomst. Dat is een beetje verminderd, moet ik nu zeggen. ’t Houdt niet over maar alles went.

Groundhog Day. 😂 Hahaha. Grappige film maar in mijn werkelijke leven is er genoeg dagelijkse afwisseling.

Anderen natuurlijk.

Gisteravond op verschillende momenten bij de Spaanse Netflix-serie BERLIN. Bert Visser. Trevor Noah. Onze poes. Mijn kleinkinderen. Mijn Vlaamse (voetbal) vrienden. Maar dat niet het antwoord op WAT maar op met WIE … Ik hou meer van taal-grapjes-humor (Britse humor) dan van onderbroekenlol.

Eigenlijk kijk ik daar al lang naar. Ik stel zelf mijn eigen televisie-avond samen. Een combinatie van NPO-start, NPO I, Netflix, YouTube, BVN. Het journaal, een beetje actualiteit – maar geen talk shows (behalve VPRO-BOEKEN en Studio Voetbal) – een beetje sport, Project Rembrandt, cultuurprogramma’s, mini (thriller) series, musical gerelateerde onderwerpen, af en toe een quiz of een cabaretprogramma. En nog wat van dat soort programma’s. Of ik vind dat anderen naar MIJN selectie moeten kijken? Natuurlijk niet. Er zijn trouwens in een week tijd meer dagen dat ik niet naar de TV kijk dan wel. Ik lees … dat wist je natuurlijk al.

Blijkbaar te weinig want ik sport de laatste tijd zelden. Als ik wandelen even niet meetel.

In de religieuze betekenis van het woord geloof ik daar niet in. Samen met mijn kinderen en kleinkinderen kijken we soms naar de maan en naar de sterren en dan is (mama) Ine even heel dichtbij (in ons hart, in onze gedachten).

Figuurlijk … dat ik het naar mijn zin heb. Soms in mijn eentje, soms met anderen. Soms thuis maar ook op mooie plekjes ergens op aarde.

Gili Meno (Indonesië)

En dat laatste dan natuurlijk samen met vrienden of geliefden. Eentje en soms met meer. En in die hemel op aarde ligt dan zeker een mooi boek voor ’t grijpen en een bordspel en gaan we straks lekker eten …

Om weer te gaan sporten.

Vorige zomer bij Marcus en Inge op de Wahrberg (in Aurach, Beieren)

Ik maak er zelden of nooit gebruik van. Ik herinner er me eentje tijdens onze huwelijksreis (2013) in Kenia. Een succes? Ach … eerder een doorstane beproeving.

Ja natuurlijk. Wie doet dat niet? Deze week bijvoorbeeld: een Spaanse serie. Regelmatig Scandinavische series of een Franse film. En soms doe ik Isabel plezier en kijk en luister ik mee naar een Braziliaanse film of serie. In het Portugees – Braziliaans. Nigeriaanse African Magic 😜 films laat ik graag aan me voorbijgaan.

Te vaak … ben ik bang. Maar, ik heb geleerd dat ik ook tot 20 kan tellen in plaats van tot 10. En bij 19 ben ik alweer vergeten waar ik me druk om zat te maken.

‘Southern’ … Catelijne wees me er onlangs op.

Oei. Ik kan (alweer) niet kiezen. Als ik met het vliegtuig reis is het natuurlijk de bestemming. Maar als de reis met de auto, de fiets, de wandelschoenen of de trein gaat … dan is de reis ook een groot deel van het plezier.

Zo weinig mogelijk. Af en toe wel om de lieve vrede te bewaren. Of als ik nog aan te tellen ben en nog niet bij 20 ben uitgekomen.

Als PODCASTS ook onder radio vallen dan luister ik veel naar de radio. In Nederland veel meer dan in Mozambique. Alhoewel …

Ik heb niet meteen een voorbeeld maar ik vind het niet erg om te falen. Liever niet … maar falen hoort bij proberen en doen.

Dat zou je dan natuurlijk aan ‘die mensen’ moeten vragen. Ik doe een poging. Dat ik ooit met een parachute uit een vliegtuig sprong. Dat ik beperkte hoogtevrees heb. Dat ik kleuters van 4 en 5 jaar wekelijks Nederlandse les geef.

Geen. Ze zijn er gewoon, zonder dat ik er naar uit kijk. Vroeger zei ik misschien: 1 juli (niet omdat het Keti Koti is) maar wel de eerste dag van de lange zomervakantie. Telt de eerste zondag van september ook? (Bloemen)corso in Zundert. Joepie. Jubel !!!

Licht paars

In de serie: 1000 vragen aan mezelf