Elk blog heeft de mogelijkheid om een reactie te geven. Ook op Facebook bestaat de mogelijkheid om te reageren. De meest bekende reactie daar is ‘het duimpje omhoog’ = leuk / like. Dit is vast bij iedereen bekend. Het is een reactie die al te gemakkelijk gegeven wordt. Ook ik gebruik regelmatig een duim-reactie. En als ik meer wil dan een ‘like’ – schrijf ik een korte reactie. Toch doe ik ook dat beperkt.
Ook op blogs reageer ik weinig. Misschien is het juister om te zeggen: ik reageer niet zo vaak op stukjes die ik lees. Ik volg dagelijks ongeveer tien weblogs. Ik denk dat ik hooguit één keer per week reageer. Misschien twee keer. Vaak hebben anderen al gereageerd en heb ik daar niets aan toe te voegen. Ook op ‘meningen’ reageer ik bijna nooit. Ik ben zelden zin om in discussie te gaan.
En nu kom ik tot mijn punt: ik vind reacties krijgen wel heel erg leuk. En toch reageer ik dan zelf weer zelden of nooit op die reacties. Tja. Neem nu bijvoorbeeld afgelopen week. Mijn jacaranda blog (of foto) leverde vier reacties op. Waarvoor dank. Ik had ook een link geplaatst op Facebook. En daar kreeg ik een heleboel reacties op. Zowel kleine teksten als veel duimpjes. Ook daarvoor dank. Verder is het fijn om te lezen dat een medeblogger mogelijk hetzelfde boek gaat lezen dat ik besproken heb. Zo brengen wij elkaar op ideeën. Top. Ik denk dat ‘WordPress’ ook een duimpje-optie heeft maar dat heb ik nog nooit gebruikt. Af en toe krijg ik zo’n duimpje. Dank Kliefje. Soms is een reactie achterlaten ook een vorm van meedelen dat je het hebt gelezen. Dat is dan weer het goede van de vinkjes bij ‘Whatsapp’. Je ziet één vinkje als je bericht is verstuurd. En je ziet een tweede vinkje verschijnen als de ontvanger het bericht ontvangen (gelezen) heeft. Dat vind ik een handig instrument. Bij het versturen van een email of sms blijf je altijd in de onzekerheid of de geadresseerde het bericht wel of niet heeft ontvangen.
Af en toe reageer ik op een prijsvraag en (sport)stukjes van Gerbie blogt. Ik blijf stug reageren dat hij (en Oranje) Ibrahim Afellay moet opnemen in zijn voetbalteam. Ik denk dat Guus H mijn reactie daar heeft gelezen en daardoor won Oranje … enzovoort. Ook daarvoor dank Guus en Ibrahim. Een bekend trucje op weblogs is natuurlijk eindigen met een vraag. Dan nodig je de lezers expliciet uit om te reageren. Dat ga ik hier niet doen. Prettig weekend.