Het is raar, als ik zeeën van tijd heb – en dat heb ik de afgelopen weken – ga ik steeds minder uitvoeren. En toch heb ik een waslijst van dingen die ik wil of moet doen. Misschien is het lijstje van ‘moeten’ niet zo heel groot. Maar wat is het verschil tussen ‘willen’ en ‘moeten’ (meestal van mezelf)? En omdat de vakantie er aan komt – nog tien dagen – wil ik toch het meeste van dat lijstje hebben afgewerkt. Tabula rasa. Dat is vast een prettig gevoel – vooral als we straks weer veel nieuwe indrukken opdoen.
Ik maak zo af en toe ook een to do lijst op papier. Niet dat ik daar achteraf vaak naar kijk maar het opschrijven helpt om mijn gedachten en activiteiten te orderen.
Gewone dagelijkse dingen schrijf ik niet op zo’n lijst. Boodschappen doen (heel zelden met een lijstje), koken, bloggen, lezen, scheren, haar wassen, Isabel ophalen, krantje lezen … dat soort zaken horen tot het dagelijkse ritme. Geen lijst voor nodig.
En ook de grotere zaken staan er niet op. Dingen zoals: mijn werktoekomst, mijn (onze) financiën, mettertijd een nieuw huis zoeken, mijn volgend bezoek aan BEL/NL, mijn te dikke buik (lees overgewicht), vriendschappen onderhouden op grote afstand, gezondheid, het huis in Bergen op Zoom …
Ik ga me eerst maar eens bezighouden met het lijstje uit het schrift. Elke dag een paar zaken afwerken en dan wegstrepen en dat is niet altijd eenvoudig want voor een aantal zaken ben ik afhankelijk van anderen – de eeuwige strijd met ambtenaren – en van internet. En dat heeft weer veel kuren vandaag.