Tags
Aan de meet, Arne Dahl, Broer, Geert Mak, Hobby, Jan Six, Lezen, Nachtblauw, Roman, Thriller, Tonio, Voor jou, Woede
Het is alweer even geleden dat ik iets schreef over de boeken die ik las. Tussen alle bedrijven door vind ik ook tijd om te lezen. Gelukkig maar. Soms maar een paar bladzijden per dag. Soms ietsje meer. Tijdens onze korte vakantie las ik meer. Een herkenbaar patroon, lijkt me.
“Een familiegeschiedenis. Het verhaal van Jan Six, zijn familie en zijn vele nakomelingen. Zijn portret geldt als het mooiste dat zijn vriend Rembrandt ooit schilderde, het hangt – uniek – nog steeds in het familiehuis aan de Amstel. Jan kende iedereen in het 17e-eeuwse Amsterdam, van Vondel, tot Tulp, tot Spinoza.”
Ik ben een groot fan van (meester / historicus) Geert Mak. Ook zijn nieuwste boek heb ik met veel plezier en interesse gelezen. Met wat extra aandacht voor de eerste hoofdstukken. Amsterdam in de tweede helft van de zeventiende eeuw.
“Na de dood van haar man wordt Catrijn huishoudster bij de familie Van Nulandt. Ze is er op haar plek en kan de vrouw des huizes ondersteunen tijdens haar schilderlessen. Catrijns verleden achtervolgt haar echter en ze moet op zoek naar een andere betrekking. Ze komt terecht bij Evert van Nulandt in zijn plateelfabriek in Delft, waar haar schildertalent op waarde wordt geschat. Ze ontmoet in ‘Herberg Mechelen’ Johannes Vermeer. Er breken woelige tijden aan. Catrijn overleeft in 1654 de Delftse donderslag die de binnenstad in puin legt ternauwernood.”
Ik kreeg deze boekentip van Willian. Een schot in de roos. Een historische roman – met een thriller-element als rode draad. Met veel plezier gelezen. Mijn moeder had dit boek bejubeld, dit was echt haar lievelings-genre. En ik kreeg wat extra inspiratie voor mijn grote ‘Johannes Vermeer Project’ in Middelburg.
“Een gerenommeerde plastisch chirurg wordt opgehangen in zijn huis aangetroffen. In een Stockholmse kroeg sterft een Albanese wapenhandelaar in een hagel van kogels. En op het voormalige gevangeniseiland Capraia vindt een hooggeplaatste politicus de dood. De leden van het Europese Opcop-team – opererend vanuit Den Haag – moeten de samenhang tussen deze moorden aan het licht brengen. Ze ontdekken dat twee seriemoordenaars tegelijkertijd actief zijn. En dat een van hen het op een medewerker van het internationale politieteam heeft voorzien …”
Ook bij lezen hou ik erg van de afwisseling. Een non fictie boek, een thriller, een roman. En heel af en toe een paar gedichten, zelden een hele bundel. ‘Woede’ is het tweede of derde boek dat ik las van Arne Dahl. Met plezier. Het duurt even om er in te komen. Natuurlijk weet je als lezer dat de verschillende verhaal-lijnen uiteindelijk bij elkaar zullen komen. Maar al gauw is het een prima page turner … als je van politie-verhalen houdt. De lezer kan veel denkbeeldige airmiles verzamelen want het boek speelt zich af in verschillende steden, landen en continenten. Dan weer in Den Haag, dan in Stockholm, in Kaapstad, in Rusland, in Marseille …
“In een Vlaamse verkaveling, boven op een berg, woont de familie Vandersanden. Een upper class milieu waar het wemelt van de grote en kleine drama’s en familiegeheimen, en waar liefde, waarheid en ambities regelmatig op gespannen voet staan. De neurotische, aristocratische Mieke kamt haar tapijten en houdt intussen haar gezin en haar buren nauwlettend in de gaten. Haar echtgenoot, de selfmade man Stefaan, maakt carrière in een door schandalen geplaagd farmaceutisch bedrijf. Dochter Sarah, overbeschermd en benieuwd naar het echte leven, zoekt haar eigen weg met de middelen van haar generatie.”
Een bejubelde en bekroonde roman. Ik las nooit eerder een boek van Saskia de Coster. Een dikke pil. Goed geschreven maar om deze roman ‘groots’ te noemen, vind ik erg overdreven. Het kabbelt en het kabbelt en het kabbelt. In een recensie las ik een vergelijking met ‘Desperate Housewives’. Voor wat het waard is. Het was wel een fijn boek om aan Isabel te vertellen – zoals ik wel vaker doe.
“Als wielerjournalist maakte Mart Smeets (1947) 42 keer de Tour de France mee. 2015 was zijn laatste Tour en tijdens de Amstel Gold Race in april dit jaar sloot hij zijn carrière als wielercommentator bij de NOS af. In ‘Aan de meet’ blikt Smeets terug op 42 Tours aan de hand van 27 beschrijvingen, persoonlijke herinneringen van Nederlandse en internationale topwielrenners die hij van dichtbij meemaakte.”
Ik behoor tot de ‘liefhebbers’ van Mart Smeets. Ik weet dat er veel ‘Mart-haters’ zijn. Maar dat terzijde. Ik kreeg dit boekje als verjaardagscadeautje. Dankjewel. Leuk om zo nu en dan tussendoor te lezen. Toch vind ik deze bundel geen topper. Het D-woord valt veel en vaak. Doping en wielrennen. Een siamese tweeling. Mart Smeets zat er met zijn neus bovenop. Maar ook hij heeft tot de dag van vandaag te maken met de ‘Omerta’. De geheimhoudingsplicht in de erecode van de Italiaanse maffia, de georganiseerde misdaad. Deze term wordt ook gebruikt voor de zwijgplicht over doping in het wielrennen. Deze geldt voor wielrenners, soigneurs, ploegleiders, dokters en mogelijk potentiële getuigen. Hij probeert het wel. Hij stuit vaak op leugens, bedrog en schouder-ophalen. Ik kreeg tijdens het lezen het gevoel dat Mart Smeets nog niet in het reine is met zijn eigen rol als kritische wielerjournalist …
“Olivia, financieel directeur van een familiebedrijf, krijgt een telefoontje van haar broer Marcus. Zijn been dreigt te worden afgezet. Marcus en Olivia zien elkaar zelden, maar de amputatie raakt Olivia onverwachts, alsof het haar eigen been is dat ze verliest. Ze laat alles uit haar handen vallen in een hopeloze poging haar broer te redden.”
Het boekenweekgeschenk 2016. Het lag al even op de plank. Een prima boekje. Heel vlot geschreven. Levensechte dialogen. Ik heb de schrijfster ooit ontmoet, nog voor ze iets had gepubliceerd. Op de een of andere manier was ik er nog nooit toegekomen om een boek van haar te lezen. Nu dus wel. Het smaakt naar meer. Ik ga gauw op zoek naar een ander boek van Esther Gerritsen. Zo werkt dat met een goed boekenweekgeschenk …
“Louisa’s wereld is klein. Ze werkt in een café om de hoek en woont nog bij haar ouders, en hoewel ze ergens wel weet dat haar vriend Patrick niet de liefde van haar leven is, passen ze goed genoeg bij elkaar. Lekker overzichtelijk. Wills wereld is ook klein. Vroeger had hij alles wat hij zich kon wensen – een goede baan, avontuurlijke vakanties, een mooie vriendin – maar door een ongeluk zit hij in een rolstoel, verlamd vanaf zijn nek. Door de chronische pijn en zijn wanhoop ziet hij maar één uitweg. Wanneer Louisa haar baan kwijtraakt, gaat ze aan de slag als Wills verzorger, en het duurt niet lang voor de tegenpolen botsen.”
Ik weet niet meer waarom ik dit boek heb aangeschaft. Niet echt mijn genre. Waarschijnlijk omdat ik over de film heb gelezen. Nou ja, doet er ook niet toe. Ik heb het wel gelezen. Een bouquet-reeks-boek. Niet dat ik die ooit heb gelezen, maar ik heb een vermoeden. Eenvoudig meisje wordt verliefd op een oudere, rijke man. Een onmogelijke liefde. Veel gezucht en diepe verlangens en uiteindelijk vallen ze voor elkaar en vinden we het meisje terug in de bankschroef-armen van haar grote liefde.
Erg voorspelbaar allemaal. Een beetje meeliften op het grote succes van ‘Intouchables’ – een mooie, ontroerende Franse film. Ik ben niet overtuigd. Ik heb het boek wel uitgelezen. De levensvraag wat te doen als je voor de rest van je leven verlamd, afhankelijk bent van anderen, is natuurlijk boeiend. In 1998 regisseerde ik het toneelstuk “Wiens leven is het eigenlijk?” met exact dezelfde thematiek.
Ik ben gisteravond begonnen in ‘Tonio’ van A.F.Th. van der Heijden. Ook dat boek ligt al jaren klaar. Ik lees jubelende recensies over de film. Eerst het boek lezen … je hoort nog van me.
Mijn ***-beoordeling vind je terug bij ‘Onlangs gelezen’. En … iemand nog een boekentip? Ik lees het graag …
In de serie: BOEKEN