Tags
Duif, Duin, Familie, Familietaal, Haas, Kleindochter, Klokken, Pasen, Taal, Vrede, Vrienden, Zijnamen, Zomertijd
Kleindochter Duin (5 jaar) komt thuis van school en ze heeft een dringende vraag: “Wat zijn mijn zijnamen?” Tja, wat zijn haar zijnamen? Sterker nog: ‘Wat zijn zijnamen?” Ze komt zelf met het gedeeltelijke antwoord: “Ik heb een VOORnaam (Duin) en ik heb een ACHTERnaam (Schyvens) maar ik ken mijn ZIJnamen niet.” Is het niet heerlijk? Iedereen met kinderen en kleinkinderen kent dit fenomeen. Kinderen verzinnen de meest prachtige woorden en zinnen. Ik herinner me dat Colette N (een vriendin / kennis) heel veel van dit soort taal vermeldde op haar Facebookpagina. Nu zie ik ze zelden, vast omdat haar kinderen nu tieners zijn en ze daarom minder pareltjes aanleveren aan hun moeder.
Ik herinner me woorden als ‘bovendak’(imperiaal) en ‘puntje’ (trekhaak) die onze zoon – daarna wij ook – gebruikte. Volgens mij heet zoiets: familietaal. ‘De zaag’ voor het broodmes. Ook het welterusten zeggen had zo zijn vaste zinnetjes. “Welterusten” – “Welterusten” (soms met als variant: “Bleke busten” – “Lekkel lapen” – “Altijd zeggen.” En daarna mocht er absoluut niets meer gezegd worden.
Dat was dan vandaag een uurtje minder slapen. De klok een uur vooruit. Dat betekent dat de tijd met Mozambique nu gelijk loopt tot eind oktober. En dat het langer licht is en dat vind ik nog steeds het mooie van de zomertijd (en het veranderen van de klokken).
Op TwiXer zie ik de (Vlaamse) vraag (of is het een poll?) of de paaseieren door de PAASHAAS of door DE KLOKKEN (van Rome) worden gebracht. Bij ons waren het vroeger natuurlijk de klokken. Katholiek, weet je wel. Laat ik vooral de vredesboodschap die altijd gekoppeld is aan het paasfeest hier van harte onderschrijven … VREDE OP AARDE voor alle mensen van goede wil.
Koen Schyvens 
De pareltjes van kleinzoon heb ik zoveel mogelijk proberen op te schrijven. Heerlijke kindertaal! Hij wordt 7, het ‘plezantste’ is nu wel voorbij.
Hier zijn het nog altijd de klokken die de paaseieren brengen.
Na het schrijven van dit stukje doken er nog wat familiewoorden op uit het verre verleden. Nostalgie.
Heerlijk woord zijnamen. Vrede is door mij zeer gewenst maar het lijkt verder weg dan ooit.
In en in triest die oorlogen niet eens zo heel ver weg van ons.
Geweldige redenering!
Ik vind het ook altijd verrassend dat men in NL “tussennamen”/tussenvoegsels apart laat noteren. De “van” of “van der” of “den” worden in invulfiches apart genoteerd om zodoende de familienaam op het belangrijkste deel van de naam te klasseren. Dat zoekt natuurlijk wel gemakkelijker. De V-lijst wordt stukken korter.
In Vlaanderen kom je dat veel minder tegen. Je hebt een voornaam en een familienaam maar zelden wordt die opgesplitst. Waar ze hier wel een handje van weg hebben is om eerst de naam te vragen en dan de voornaam. En dan denk ik altijd “waar staat die “voor” dan wel?” 😉
Mijn schoonbroer heet Andrew met zijn voornaam en Alexander van achteren. Je kunt je voorstellen hoe dikwijls dat tot verwarring leidt.
Ik heb hier een boekje liggen met uitvindingen van de eigen zonen. Altijd heerlijk, die logica!
Duin is ook een speciale naam. Nog nooit gehoord hier.
Gelukkig geen dochter van André van Duin😉.
Duin is vernoemd naar het boek ‘Duin’ van Frank Herbert. Het lievelingsboek (een heuse serie boeken, films, spellen) van de familie.
OH mooi! En mooie naam ook!
Prachtige foto… en vroeger genoot ik van de boekjes uit de serie *Juf, daar zit een weduwe in de boom*. Ken je die? Verzamelingen uitspraken van juffen en meesters. Heerlijk, hoe abstract kinderen denken!
Ik ken de boekjes niet maar het lijken me inderdaad mooie verzamelingen.
Geweldig hoe vindingrijk kinderen zijn in namen bedenken. Soms zijn het ook gewoon verbasteringen omdat het bestaande woord nog te moeilijk voor ze is. En dan is het familiewoord geboren, zo zeggen wij nog vaak “welstrukketukke” zoals dochter Inge welterusten probeerde te zeggen toen ze peuter was.
Mooi. Onze zoon zei ‘affetee’ als hij ‘olifant’ bedoelde en mijn broer zei ‘kelat’ voor chocolade.
Als je het weet haal je het er uit… 😉
Wij zeggen nog steeds “Ik is wakker”. Dat riep oudste zoon vanuit zijn bedje als we in het weekend te lang bleven liggen. 😇
hahaha. Ook mooi.