Een tijdje geleden beantwoordde ik al eens de vraag: “Wanneer deed je voor het laatst iets voor het eerst?” Ik heb nu een nieuw antwoord. Quinoa eten en net daarvoor, een maaltijd bereiden met quinoa.
Ik kwam dat woord zo af en toe tegen. Ik weet dat het voedsel is, veel meer weet ik er niet van. Is het een hype? Of is die alweer voorbij? Ik hield er mij niet zo mee bezig. We eten gezond maar zijn absoluut niet op zoek naar trends. Wij hebben de mazzel dat er veel heerlijk fruit in onze eigen tuin groeit. In rijtje ‘nieuwe producten’ zie ik tegenwoordig ook goji-bessen, blauwe bessen en Kaapse Kruisbessen. Deze (nieuwe) fruitsoorten neem ik wel eens mee in mijn mandje bij AH. Goed terug naar Quinoa. Ik nam een pakje uit AH mee en gisteren haalde ik het uit de voorraadkast.
Op verpakking staat hoe je het moet bereiden. Uiterst eenvoudig. Korrels in de pan, water toevoegen, een beetje zout, aan de kook brengen en dan nog tien minuutjes laten koken. Eventueel het water afgieten en klaar is Kees de quinoa. Net zoals rijst of couscous. Na een kwartiertje heb je het basis-ingrediënt voor een maaltijd. Ik besloot om er twee toepassingen van de maken. Warm en koud. Ondertussen zat er een kippetje in een ovenschaal in de oven – met veel groenten in z’n binnenste.
Aan de warme variant voeg ik licht gestoofde paprika, uien en bleekselderij toe. Op het eind bak ik een omelet, ook met gesnipperde ui en een paar stukjes bacon. Ik snij de omelet in stukjes en voeg dat toe aan de warme quinoa. Eerder maakte ik ook de quinoa-salade. Gesnipperde rauwe ui, bleekselderij en paprika, blaadjes en bloemetjes van verse koriander en citroen-basilicum en een paar kappertjes. Een paar druppels wijnazijn. Als ik de koude quinoa-salade op tafel zet, strooi ik er verse blaadjes munt over en besprenkel de salade met citroen. Op mijn eigen bord voeg ik er ook feta aan toe.
Ik ben geen echte voedsel-fotograaf, dat kun je wel zien. Of het er aantrekkelijk uit ziet? Ik denk het niet. Maar het was wel lekker. Zeker de salade. Isabel en Aldovanda waren mijn andere proefkonijnen. Ook zij maakten foto’s – altijd een goed teken – en ik mag meer pakjes droge quinoa meebrengen. We hebben er een eenvoudig basisproduct bij. Op internet lees ik dat dit zaad – het is geen graan, dus glutenvrij – al eeuwen verbouwd wordt in Peru en Bolivia. Ik voeg daarom nog een foto toe …