Zoals ik in mijn andere logje (over politiek) beloof, plaats ik vandaag uitzonderlijk een tweede stukje. Om het goed te maken mocht je niet zitten wachten op iets politieks. En omdat ik al een tijdje zocht naar een goede reden (moment) om weer eens wat ‘naakten’ uit mijn schatkamer te publiceren. Hahaha ☺️ bij deze.
Laat ik beginnen met 4 gerenommeerde, beroemde kunstenaars:
Van links naar rechts (of van boven naar onder) Gustav Klimt – Quattrocento Florentine / Amadeo Modigliani – Nude seating on a sofa / René Magritte – Le Principe d’incertitute / Joaa Miro – Nude with Mirror
Veel van deze schilderijen ‘ontleen’ ik uit verzamelmappen van Christa Zaat – It’s all about: Female Nudes! en The Other Side of Art op FB. Laat ik vervolgen met tweemaal haast fotografisch realisme van schilders die niet onmiddellijk een belletje bij me laten rinkelen. Of vergis ik me?
Links: Bernard Ciochetti – Femme Encapuhonnée / rechts: Konstantin Kacev
Wie kent de (symbolische) betekenis van de peer op de lijst van een verder onzichtbaar schilderij? Verboden vrucht – verboden aan te raken … ’t is maar een gok.
Ook nu van links naar rechts: David Hettinger – Ema in blue / Eric Wallis – Summer / Alexandre Jacques Chantron – Danae
Van de eerste twee schilderijen krijg ik enorm veel goesting in de zomer. En ook wel een tikkeltje nostalgie. Hebben jullie door dat het derde schilderij ‘Danaë’ eigenlijk een visuele link is naar mijn hervertelling van ‘Perseus’? Ik kom gauw met een vervolg. Beloofd. Laten we afsluiten met twee grapjes. Ook naakten …
Links: Frank Frazetta – Peek-a-boo en rechts: Beryl Cook – Nudes birthday
Het is vandaag ‘Internationale Coming Out Day’. In het Nederlands klinkt dat dan als ‘Coming out dag’. Beetje rare term. Over ‘Uit de kast komen’. Ik wist niet dat zo’n dag bestond maar mijn oog viel er vandaag op. Op nu.nl lees ik dat er ruim één miljoen Nederlanders zich kunnen vinden in het etiketje ‘Bi+’. Dat verbaast me niet. Waarschijnlijk is het aantal nog veel hoger. Ik zeg met enige regelmaat in gesprekken of tijdens verjaardagsborrels dat ik denk dat ieder schepsel in aanleg Bi+ is. Natuurlijk wordt dat meestal in onze westerse samenleving vanaf de geboorte ontkent. We leren namelijk iets anders. Hetero-seksueel is de norm. Gelukkig is er tegenwoordig meer bespreekbaar en geoorloofd. Mensen kunnen hun eigen geaardheid genuanceerder benoemen en beleven.
Ik begon dit stukje echter niet met de intentie om iets over gender-keuze te vertellen. Sorry … misschien is ‘keuze’ hier een verkeerd gebruikt woord. Wel wilde ik het hebben over naakt. Wat het een met het ander te maken heeft, moet de lezer zelf maar invullen. Ik hou van naakt. Als ik het woord ‘naakt’ invoer in mijn eigen zoek-app zie ik heel wat stukjes voorbijkomen. Ik schreef er dus al vaker over. Niets is me vreemd. Natuurlijk gaan de meeste stukjes dan over beeldende kunst of over naturisme. Twee zaken die me aan het hart gaan, waar ik van hou.
Toevallig lees ik vandaag een interessant artikel in de NRC over Suze Robertson. Ooit van haar gehoord? Ik niet tot nu. Ze werd (wordt) ook wel de vrouwelijke van Gogh genoemd. Een bezoek aan een overzichtstentoonstelling van haar werk in Den Haag staat in mijn agenda. Wat heeft dat met ‘naakt’ te maken, hoor ik jullie denken. Lees het artikel maar. Zij doorbrak het verbod (taboe) dat meisjes (dames) geen schildercursussen mochten volgen met vrouwelijke naaktmodellen.
En nu ben ik dus bij mijn onderwerp. Naaktmodellen. Ik ben een verzamelaar – ook op mijn laptop of computer. Ik verzamel vrouwelijke naakten. Schilderijen en tekeningen van vrouwelijk naakt wel te verstaan. Heel soms doe ik een amateuristische poging met een aquarel van eigen hand penseel. Ik schreef er al eerder over. Maar wat doe ik met zo’n verzameling? Opslaan. Bewaren. En daarna … eigenlijk heel weinig. Zal ik ze hier op mijn blog met jullie delen? Of op FB of op mijn status? Tja, wie weet?! Mogelijk vindt FB mij dan een viespeuk en verbant me voor een tijdje. Ik zie wel. Misschien voeg ik er wel een gedicht aan toe. Kunst … weet je wel. Knipoog. Een voormalige studiegenote – Christa Zaat – heeft een immense verzameling op Facebook van schilderijen – inclusief alle details over materiaal, makers, formaten, musea, etc. Klik HIER.
Laat ik beginnen met een kleine greep uit mijn eigen (digitale) collectie. Mogelijk zal ik er later nog een keer op terugkomen. Mochten jullie verzoeken of vragen hebben … ik lees het graag.
Van links boven tot rechts beneden: Lev Tchistovky – William Adolphe Bougeureau – Will Wilson – Vincente Romero – Théo van Rysselberghe – Steve Hanks – Laura Night – Cayetano de Arquer Buigas.
Scrollend door mijn verzameling merk ik dat heel vaak het ‘plaatje’ heb opgeslagen maar vergat de schilder te vermelden. Dom van me. Dus dat is nog flink wat uitzoekwerk.
Een weblog van wordpress – zoals het mijne – heeft een link naar persoonlijke statistieken. Ik kijk daar af-en-toe naar. Het aantal bezoekers per dag wordt daar weergegeven, de drukst bezochte dag, blogs die vandaag en gisteren werden bekeken / gelezen, waar de lezers vandaan komen, enzovoort.
Een bijzonder overzicht zijn de ‘zoektermen op google’ waarmee bezoekers mijn blog hebben gevonden / gelezen. Ik geef een paar voorbeelden van vandaag en gisteren: oranje koe – todie – little mama Kampala – illusies – chipkaart – Mauritius – aswoensdag – paspoort – Maputo – dahlia plant. Dat deze zoektermen verwijzen naar mijn weblog kan ik meestal wel uitleggen. Alhoewel de ‘oranje koe’ en de ‘little mama’ mij niet meteen bekend voorkomen.
Maar ook andere zoekopties verwijzen naar mijn weblog. Wat dacht je van: bikini – naakt meisje poster – Bo Derek nude – poster van naakte vrouw op garagedeur – vier vrouwen – vrouwen Tanzania … en ik kan nog wel even doorgaan.
Ik werd toch enigszins benieuwd bij deze zoektermen. Ik weet dat ik ooit schreef over Bo Derek in “10” toen ik op een terrasje veel mooie Mozambikaanse dames zag langskomen. En de legendarische PSP-poster uit 1971 haalde ook mijn blog. Okee, terug naar mijn nieuwsgierigheid. Ik google de zoekterm ‘poster van naakte vrouw op garagedeur’. Want dan blijk je uit te komen op oa mijn weblog. De eerste vermelding verwijst echter naar ‘blog.seniorennet’ en daar heb ik de bovenstaande foto geleend. En ja … het blog over de psp poster is de boosdoener (niet echt hoor) en lokt lezers (kijkers) naar mijn blog. En dat gaat waarschijnlijk nu weer gebeuren … kijkers en geen lezers.
Naschrift 14 juni 2013
Op internet lees ik dat Saskia Holleman – de dame op de PSP-poster is overleden. Klik HIER als je meer wilt lezen over deze legendarische poster en het model.
Nieuwe series op mijn weblog beginnen dat gaat deze jongen goed af maar ze ook volhouden, onderhouden of afmaken is een heel ander verhaal. Neem bijvoorbeeld de serie: ‘Mijn Jeugd ABC Tag’. Ik ben in januari 2020 blijven steken bij de letter L van Lief, van Lieveke – mijn zus. Ik probeer de draad weer op te pakken met drie nieuwe letters, drie nieuwe stukjes. Dat worden alweer keuzemomenten.
M. MIDDELKERKE
Waarschijnlijk kent bijna iedereen die hier meeleest de Belgische badplaats Middelkerke. Ik herinner me die plek vooral als kamplocatie van de Christelijke Mutualiteiten. Ik was er tweemaal. Eerst als deelnemende elfjarige en minder dan tien jaar later was ik er opnieuw maar dan als CM-monitor, jeugdbegeleider van een groep elfjarigen. (Zie foto hieronder) Ik wil twee herinneringen ophalen als elfjarige. De andere jongens (er waren geen meisjes, die gingen naar Wodecq) kwamen uit een andere Antwerpse gemeente, niet uit Boechout. Ik kende niemand maar dat vond ik geen enkel probleem. Ik vind gauw mijn plekje. De eerste avond gingen we uiteraard naar bed in een grote slaapzaal. Ik zag alle anderen hun pyjama aantrekken boven hun onderbroek. Raar!?! Dat had ik nog bijna nooit gedaan; het voelde heel vreemd. Ik durfde niet – zichtbaar voor anderen – mijn onderbroek uit te doen om daarna piemeltjenaakt mijn pyjamabroek aan te trekken. Bang om uitgelachen te worden. Ik kroop in bed maar lag lang wakker … te piekeren. Uiteindelijk ging ik naar de wc. Ik trok daar mijn onderbroek uit en propte die onder mijn oksel. Ik liep weer terug naar de slaapzaal. Ik viel gauw in slaap en herhaalde dit ‘trucje’ de volgende ochtend maar dan uiteraard in omgekeerde volgorde. En verder de hele volle tiendaagse dat het kamp – dat ik geweldig vond – duurde.
Een tweede herinnering. Ik werd op een ochtend een beetje onverwacht naar de kampleiding gestuurd. ‘Wat had ik mispeuterd?‘ Ik kon niets bedenken. Het werd me gauw duidelijk gemaakt. De kampleiding had ontdekt dat ik goed kon toneelspelen en nu vroegen ze me om mee te werken aan mijn eigen ‘ontvoering’. ’s Middags stond er een groot duinspel op het programma voor alle 200 kinderen. Ik moest na ongeveer een kwartier onopvallend naar een parkeerplaats lopen (sluipen) waar de kampoverste me kwam oppikken met zijn auto. We gingen ergens een creme glaceke eten en daarna mocht ik eindeloos strips lezen in het lokaal van de monitoren. Alle kinderen werden op de hoogte gesteld van de ontvoering van een van hen. Paniek! Een brief met een groot pakket eisen (opdrachten) van de ontvoerders. Wat ze allemaal moesten doen – behalve mij zoeken – weet ik niet (meer). Ruim twee uur later werd ik door de politie van Middelkerke opgehaald en werd ik een kwartier later terug naar de kampplaats gebracht waar ik ‘grote verhalen’ moest onthullen over de criminele ontvoerders, de bunker waar ze me hadden vastgebonden, mijn poging tot ontsnapping en de overrompeling door de politie. Ik improviseerde er heerlijk op los en mijn rood aangelopen kop paste goed bij die verzonnen gebeurtenis. Ik kreeg veel schouderklopjes van jong en oud.
Laat ik eindigen met een foto waarop ik sta te glimmen als CM-monitor 10 jaar later. Ik denk in 1976 of 1977. Herken je me? Waarschijnlijk wel.
Op de achterste rij zie je uiteraard alle volwassen begeleiders. Uiterst links mijn vriend en collega-monitor Patrick (uit Wommelgem). Ik herken twee sport-monitoren, de aalmoezenier en de hoofdleiding in het midden. Hier en daar herken ik wel een gezicht van een kind maar zonder naam of details.
N. NEUZEKES
Neuzekes – cuberdon is de officiële naam van deze zoete lekkernij
Wie (in Vlaanderen) is er niet groot mee geworden? Wij kochten ze meestal bij Fien Kodak op het Onze Lieve Vrouwe Plein (in Boechout). Na mijn verhuizing naar Friesland eind jaren zeventig dacht ik er nooit meer aan. Zo’n vijfentwintig jaar geleden verraste mijn schoonzus H ons op een kerstdiner waar in elke gang ‘neuzekes’ verwerkt waren. Ja toch? Of was het enkel in het toetje – alweer creme glace.
O. OPA en OMA
Zij verdienen natuurlijk meer dan alleen een vermelding in dit jeugd ABC’tje. Ik schreef in de loop der jaren al veel vaker over hen. Zeker over mijn oma. Laat ik me nu beperken tot de namen: OPA en OMA. Dat waren in mijn jeugd – ik was hun eerste kleinkind geboren in 1956 – geen gebruikelijke aanspreektitels. Mijn ouders wilden onmiddellijk verschil maken met mijn andere grootouders (ouders van mijn vader) die al BOMPA en BOMMA werden genoemd door een neefje en nichtjes aan de Schyvens-kant.
Ik weet dat ik onlangs beloofde om een hele tijd niet over politiek te bloggen. Ik doe het vandaag toch nog een keertje. Om het ‘goed te maken’ plaats ik – zeer uitzonderlijk – een tweede logje vandaag. Misschien ook wat controversieel: Naakt (# 02).
Ik kan me wel vinden in dit citaat van Frans Weisglas, VVD’er en oud-kamervoorzitter. Het duurt allemaal veel en veel te lang. Ik meen me te herinneren dat er in Spanje (en mogelijk ook in Israël) een maximale termijn gekoppeld is aan een formatie. Kort door de bocht gezegd gaat het daar als volgt: het staatshoofd (in dit geval de koning) geeft (meestal) de leider van de partij met de meeste stemmen de opdracht om een (nieuwe) regering te vormen die kan rekenen op een meerderheid in de Cortes (parlement). Is hij of zij daar niet in geslaagd binnen 30 dagen dan krijgt een ander politiek leider dezelfde opdracht. Als ook hij of zij daar niet in slaagt binnen 30 dagen volgen er nieuwe verkiezingen 47 dagen later.
Ik vind dit een goed idee. Er zijn geen informateurs nodig. Veel te tijdrovend. Bovendien ben ik voorstander van een kiesdrempel van 5% maar dat is een heel andere zaak. In de praktijk zou dat in Nederland betekenen dat eerst de PVV (Wilders) aan zet is. Lukt het hem niet dan is het aan GL / PvdA (Timmermans). Als ook hij blijft steken in het Nederlandse poldermoeras dan hebben ze 47 dagen de tijd om te gaan zwarte pieten (anderen de schuld geven) tot aan nieuwe verkiezingen. En dan heeft de kiezer opnieuw ‘het laatste woord’ …
Jos Collignon in De Volkskrant
Is Johan Remkes al gebeld? Zou hij dan ja zeggen om de boel los te trekken of blijft hij op de reservebank zitten voor het geval Marc Rutte voortijdig vertrekt naar de NAVO en hij interim-premier kan worden?
Een kleine twee jaar geleden opende ik mijn MDLM – Mijn Digtaal Lockdown Museum en schreef 26 stukjes over schilderijen. Kort daarna probeerde ik daar een vervolg aan te geven en noemde dat dus MDM – Mijn Digitaal Museum – zonder de L van lockdown. Sindsdien publiceerde ik minder stukjes over beeldende kunst. Eergisteren vertelde ik over de algoritmes op mijn Facebook-tijdlijn en over mijn kleine verzameling ‘naakten’. Laat ik een van die schilderijen vandaag wat beter bekijken. Een traditionele Venus. De Romeinse godin van de liefde. Bij de Grieken heette ze Aphrodite. Waarschijnlijk is zij de meest geschilderde, mythische godin maar dat heb ik niet gecheckt.
La Venus del espejo – Diego Velázquez – 122,5 × 177 cm – ca 1650 – Olieverf op doek – National Gallery in Londen
Velázquez was een Spaanse barok-schilder ten tijde van de inquisitie. Het was dus niet vanzelfsprekend dat hij aan het koninklijk hof ‘naakten’ kon schilderen. In de archieven is er sprake van drie of vier naakt-schilderijen maar deze Venus voor de spiegel is het enige schilderij dat het heeft ‘overleefd’.
De liefdesgodin liggend en kijkend in de spiegel. Dit keer in het gezelschap van Cupido. De roomblanke huid steekt contrasterend af tegen het donkere doek (laken) waar ze op ligt. Deze Venus is geen Rubens-vrouw, wel bijna het perfecte 20ste eeuw beeld van het ideale vrouwenlichaam. Maar dan avant la lettre natuurlijk want dit is een zeventiende eeuws schilderij. Ook in die tijd vonden de Spanjaarden een paar pondjes-minder aantrekkelijker dan al te voluptueus.
Cupido concentreert zich op (de hoek van) de spiegel of toch niet?
La Venus del espejo (detail) – Diego Velázquez
Laat je niet misleiden dat Venus naar zichzelf kijkt of Cupido naar haar spiegelbeeld kijkt … nee, ze kijken allebei naar ons, naar jou! Cupido zorgt ervoor dat de hoek perfect is zodat Venus kan zien wie naar haar kijkt. Deze truc staat bekend als het Venus-effect. Het ondermijnt het traditionele naakt, waarbij het model het object van de blik van de kijker is, vaak onbewust. Hier worden wij stiekem in de gaten gehouden terwijl wij toekijken. Dus wie is nu het object?
Het is niet voor het eerst dat ik hier iets over schrijf. Ik ben nog steeds lid van Facebook waar ik met regelmaat een link plaats naar een van mijn logjes. Een aantal vaste volgers krijgen het niet voor elkaar om op mijn WordPress-stukjes te reageren bij EEN REACTIE PLAATSEN. Hoe of waarom? Vraag het me niet. Zij gebruiken daarvoor Facebook.
Meer dan de helft (misschien wel 70%) van wat ik zie op mijn facebook-tijdlijn zijn suggesties [voorgesteld aan jou]. Ze kennen mijn ‘smaak’. Of zal ik zeggen: mijn interesses? Zo zie ik veel schilderijen, beeldhouwwerken en Peter van Straaten cartoons passeren. Of theater- of dansfoto’s. Daar heb ik geen groot bezwaar tegen want het zijn inderdaad onderwerpen die ik boeiend vind. Zo zag ik vandaag onderstaand schilderij …
Phil Lockwood – The office (2012) (Bron: Facebook)
Als je wat beter kijkt herken je waarschijnlijk heel wat mini-schilderijtjes van Edward Hopper. Ik vind het een leuk werk want ik hou van Hopper. En dat wordt dus herkend door die verdomde algoritmes.
Ik verzamel al meer dan dertig jaar schilderijen van vrouwelijk naakt. Nou ja … van foto’s en ansichtkaarten van die schilderijen. Ook daar schreef ik al vaker over. Het FB-algoritme toont me vaak schilderijen die passen in die collectie. Maar wat doe ik met die kleine verzameling? Daar heb ik eigenlijk geen antwoord op. Wie weet maak ik er ooit eens een geprint fotoboek van. Voorlopig staan ze in mapjes op mijn computer en daar val ik verder niemand mee lastig.
Ik krijg op Facebook ook heel veel foto’s (suggesties) te zien van beroemde vrouwelijke filmsterren. Halle Berry, Jennifer Lawrence, Angelina Jolie, Scarlett Johansson, Sandra Bullock, Emma Watson, Emilia Clarke en ga zomaar door. Bijna altijd in bikini of gewaagde sexy outfits. Nu is daar op zich niets mis mee maar hoe weet Facebook dat ik dat graag zie? Maar ja … overdaad schaadt want ze overdrijven heel erg met het aanbod. Waarschijnlijk is dat mijn eigen schuld want tijdens het scrollen zal ik vast wel eens een ‘leuk-duimpje’ hebben aangeklikt bij zo’n foto. Blame on me.
Er zijn manieren om ongevraagde suggesties te blokkeren. Daar heb ik vandaag werk van gemaakt. Ik heb flink wat verwijder-kruisjes aangeklikt. Of ik meldde dat zo’n advertentie HERHALEND is. Ik wil geen reclame maar weet natuurlijk dat advertenties het verdien-model zijn van meneer Zuckerberg. Ik ben blij dat ik nooit ben begonnen met Instagram want daar schijnen de algoritmes nog meer aan het werk te zijn.
Laat ik mezelf weer op gang bloggen met honderd tags. Ik gebruikte dat trucje eerder. Klik HIER mocht je dat nog eens willen lezen. Gewoon woordjes beginnen schrijven over zaken of dingen die ik de afgelopen tien dagen heb meegemaakt. Of wat me op de een of andere manier heeft beziggehouden. Bijvoorbeeld het woord ‘boekenkast’. Als ik het echt zou noteren als een tag zou er #boekenkast staan. Ik ga dat hekje niet honderd keer toevoegen. En een tag die uit meerdere woorden bestaat zoals ‘Wilbur Smith’ ga ik niet aan elkaar schrijven. In tag-land zou dat dan #wilbursmith zijn.
Je begrijpt vast wat ik bedoel. In totaal willekeurige volgorde.
Chocolade. Alcoholvrij. Grafzerken. Gasfles. Noorse zalm. Naakt. Jan van Eyck. Per seconde wijzer. Harddisc. PSV. Kalfstong. Ontslag. Black Earth Rising. Ratten. Zwembad. Prei. Anne Frankhuis. Docentenlicentie. Diabetes type 2. Huiswerk. Printpapier. Dirk Jan. Citroenwater. Manifesto. Transfers.
Weegschaal. Buitendouche. Onkruid. Metselaars. La Gomera. Melk. Slapeloos. Lijstjes. Lunchbox. Veilig Leren Lezen. Piraten. Kaapstad. Manchester United. Reageren. Roosterwijziging. Duizend vragen aan mezelf. Cartoon. Boerenoorlog. Johannes Vermeer. Postcodeloterij. Code +. Logeerkamer. Linda Rusconi. Isabel. Schilderen.
From Scratch. Wilhelm. Statusfoto’s. Zeerust. Anjet Daanje. Budgettering. De slimste mens. Zon. Jérsica. Bruegel. Wisselkoers. Musical Moods. NSM De Walvishaai. Nederlandse ambassade. Nuit. Toekomstzorgen. Liefde. Spruitjes. Gezondheid. WC-rolletjes. NOB. Wevernest. Wielrennen. Goes. Duin.
Dat waren ze weer voor vandaag – mijn honderd tags voor deze keer. Mocht je denken ‘Daar wil ik wat meer over weten / horen / lezen.’ Schroom dan niet om dat dan in je reactie te vermelden. Ik beloof niet dat ik alles ga uitleggen maar misschien zijn er wel tzt een paar logjes uit te persen.
Het zal niemand zijn ontgaan dat de laatste weken (maanden) er voortdurend klimaat-acties zijn in musea. Beroemde kunstwerken worden besmeurd met soep of aardappelpuree. Ik begreep er niets van. Ik las natuurlijk wel dat de actievoerders iets wilden doen dat de aandacht zou krijgen. Gewoon demonstreren krijgt hooguit een plekje op bladzijde 39 van de krant. Actievoerders die zich vastlijmen aan muren of tafels in talkshows krijgen ook even aandacht. Maar ook heel veel onbegrip. Ook van mij. Hun middelen schieten het doel voorbij, vind ik. Er wordt niet meer over klimaat gepraat maar wel over hun daden.
Maar nu was er een paar dagen geleden een museum-actie die wel mijn goedkeuring krijgt. Laat ik met twee foto’s beginnen die ik op Twitter, op Joop en in het AD tegenkwam.
Foto’s via Twitter en AD
Waarom vind ik deze actie wel oké? Ten eerste: er werd helemaal niets beschadigd, hooguit zou je kunnen zeggen dat het museum (Naturalis in Leiden) een korte tijd wat ‘overlast’ had in één zaal. Ten tweede: hun actie (theater-act, pop up tentoonstelling) werd uitgevoerd in het juiste decor. ‘De mens / Homo Sapiens’ is binnenkort uitgestorven – als er geen grote veranderingen plaatsvinden – en hoort dan thuis in dit museum. Naast de eveneens uitgestorven wolharige mammoet.
Naast de drie naakte klimaatactivisten gaf een ‘gids’ de nodige uitleg. Dit is een belangrijk en noodzakelijk onderdeel van deze klimaat-actie. Klik hieronder door naar een korte impressie.
Dit vind ik een ludieke, geslaagde, theatrale actie. Daar houd ik van. De actievoerders tonen moed, vertellen een verhaal en trekken – door hun naaktheid – aandacht. Of die aandacht er ook voldoende voor hun boodschap is, valt natuurlijk – jammer genoeg – te betwijfelen.
In vervlogen tijden was de schrijver van dit weblog af en toe betrokken bij politieke acties. En ook toen gebruikten we ‘theater’ als actiemiddel. Ik denk bijvoorbeeld met weemoed terug aan een act in Bartlehiem. Ik, als minister Deetman van Onderwijs en Wetenschappen, testte de ijskwaliteit nadat de kaasschaaf-methode van O&W was toegepast op het ijs in de Dokkumer Ee. De minister ging keurig in pak met schaatsen en al kopje onder op het beroemste kruispunt van de Elfstedentocht. Het ijs bleek te dun.
Meer lezen: Klik HIER voor een artikel in JOOP en HIER voor een artikel in het AD.
Wat is dat toch met mij? Verschillende keren per dag denk ik aan mijn blog. En elke dag moet ik constateren: weer een dag niet geblogd. Ik lees mijn favoriete blogs wel en reageer ook af en toe. Ik ben geen uitgesproken lurker. Maar zelf iets schrijven op dit stukje www? Niet dus. En waarom is dat dan? Ik kan er de vinger niet opleggen. Geen inspiratie? Heb ik wel. Geen onderwerpen? Heb ik ook. Andere activiteiten? Ja natuurlijk maar dat is altijd al zo geweest. Niets nieuws te vertellen? Een beetje, dat is waar. En wat betekent dan die titel ‘Honderd tags’? Ik zat net te denken: ‘Schrijf eens 100 woorden op die bij je opkomen om de afgelopen dagen te beschrijven.’
Goed, dat ga ik proberen. In totaal willekeurige volgorde. Het enige verband dat ze hebben is dat ze bij me opkomen als ik nadenk over de laatste tien dagen. In blokjes van vijfentwintig en ook dat is zonder enig thema of rangschikking. Ik ben benieuwd hoever ik kom.