1000 vragen aan mezelf (#44)

Tags

1000 vragen, Berlin, Geliefde, Indonesië, Ine, Isabel, Lezen, Netflix, Reizen, Televisie

Straks ben ik weer 25 antwoorden dichter bij de eindstreep. Lezen jullie mee?

851 Is vreemdgaan het einde van de relatie?

Nee, maar echt bevorderlijk natuurlijk ook niet.

852 Zou je de wet overtreden om iemand van wie je houdt te redden?

Ik hoop dat ik nooit in zo’n situatie terecht zal komen. En dan zijn er natuurlijk lichte vergrijpen tegen de wet of hele zware (iemand doden bijvoorbeeld). Laat ik er niet te lang bij stilstaan.

853 Van welk vakantie souvenir word je nog steeds blij?

Ik ben geen grote souvenirkoper. Integendeel … uiterst zelden doe ik dat. Ik herinner me dat ik als kind ooit een koe met knikkende kop kocht voor mijn moeder tijdens een schoolreis naar de watervallen van Coo. En ik kocht twee stenen maskertjes van ‘komedie’ en ‘tragedie’ tijdens mijn eerste rugzak-vakantie in Griekenland. Ze kregen een plekje aan de muur bij m’n ouders. Toen we ons ouderlijk huis opruimden, nam ik ze mee. Eentje is er ondertussen (na 45 jaar) gesneuveld en dat vind (vond) ik erg jammer / vervelend.

854 Hou je je vast aan iets wat je eigenlijk allang had moeten loslaten?

Ja, dat doe ik waarschijnlijk wel. Ik ben een bewaarder. Mentaal en fysiek.

855 Is je grootste angst ooit uitgekomen?

Nee, maar die angst ga ik hier niet opschrijven want dan bekruipt me het gevoel dat die angst eerder kan (zal) uitkomen.

856 Waar lag je vijf jaar geleden wakker van?

Even uitrekenen en terugkijken. … Hier op mijn blog was ik 5 jaar geleden bezig met 40 dagen na elkaar bloggen. Het logje van 12 april 2019 ging over het opruimen van een (extra) logeerkamer van Isabel. En laat ze dat deze week weer een keertje doen. 😉 Hahaha. O nee, de vraag was waar ik toen van WAKKER lag. Ik denk van een onzekere financiële toekomst. Dat is een beetje verminderd, moet ik nu zeggen. ’t Houdt niet over maar alles went.

857 Heb je weleens het gevoel dat je ‘vandaag’ al vaker hebt beleefd?

Groundhog Day. 😂 Hahaha. Grappige film maar in mijn werkelijke leven is er genoeg dagelijkse afwisseling.

858 Wie maakt jou een beter persoon?

Anderen natuurlijk.

859 Wat maakt je aan het lachen?

Gisteravond op verschillende momenten bij de Spaanse Netflix-serie BERLIN. Bert Visser. Trevor Noah. Onze poes. Mijn kleinkinderen. Mijn Vlaamse (voetbal) vrienden. Maar dat niet het antwoord op WAT maar op met WIE … Ik hou meer van taal-grapjes-humor (Britse humor) dan van onderbroekenlol.

860 Wat zou er op je eigen tv-zender te zien zijn?

Eigenlijk kijk ik daar al lang naar. Ik stel zelf mijn eigen televisie-avond samen. Een combinatie van NPO-start, NPO I, Netflix, YouTube, BVN. Het journaal, een beetje actualiteit – maar geen talk shows (behalve VPRO-BOEKEN en Studio Voetbal) – een beetje sport, Project Rembrandt, cultuurprogramma’s, mini (thriller) series, musical gerelateerde onderwerpen, af en toe een quiz of een cabaretprogramma. En nog wat van dat soort programma’s. Of ik vind dat anderen naar MIJN selectie moeten kijken? Natuurlijk niet. Er zijn trouwens in een week tijd meer dagen dat ik niet naar de TV kijk dan wel. Ik lees … dat wist je natuurlijk al.

861 Wat motiveert je om te gaan sporten?

Blijkbaar te weinig want ik sport de laatste tijd zelden. Als ik wandelen even niet meetel.

862 Hoe ziet volgens jou de hemel eruit?

In de religieuze betekenis van het woord geloof ik daar niet in. Samen met mijn kinderen en kleinkinderen kijken we soms naar de maan en naar de sterren en dan is (mama) Ine even heel dichtbij (in ons hart, in onze gedachten).

Figuurlijk … dat ik het naar mijn zin heb. Soms in mijn eentje, soms met anderen. Soms thuis maar ook op mooie plekjes ergens op aarde.

Gili Meno (Indonesië)

En dat laatste dan natuurlijk samen met vrienden of geliefden. Eentje en soms met meer. En in die hemel op aarde ligt dan zeker een mooi boek voor ’t grijpen en een bordspel en gaan we straks lekker eten …

863 Wat neem je je minstens twee keer per maand voor?

Om weer te gaan sporten.

864 Wanneer heb je voor het laatst in een hangmat gelegen?

Vorige zomer bij Marcus en Inge op de Wahrberg (in Aurach, Beieren)

865 Wat vind je het prettigst aan een wellnes?

Ik maak er zelden of nooit gebruik van. Ik herinner er me eentje tijdens onze huwelijksreis (2013) in Kenia. Een succes? Ach … eerder een doorstane beproeving.

866 Kijk je wel eens een film in een andere taal dan Nederlands of Engels?

Ja natuurlijk. Wie doet dat niet? Deze week bijvoorbeeld: een Spaanse serie. Regelmatig Scandinavische series of een Franse film. En soms doe ik Isabel plezier en kijk en luister ik mee naar een Braziliaanse film of serie. In het Portugees – Braziliaans. Nigeriaanse African Magic 😜 films laat ik graag aan me voorbijgaan.

867 Maak je je soms onnodig druk?

Te vaak … ben ik bang. Maar, ik heb geleerd dat ik ook tot 20 kan tellen in plaats van tot 10. En bij 19 ben ik alweer vergeten waar ik me druk om zat te maken.

868 Welk woord heb je jarenlang verkeerd gezegd?

‘Southern’ … Catelijne wees me er onlangs op.

869 Wat is belangrijker: De reis of de bestemming

Oei. Ik kan (alweer) niet kiezen. Als ik met het vliegtuig reis is het natuurlijk de bestemming. Maar als de reis met de auto, de fiets, de wandelschoenen of de trein gaat … dan is de reis ook een groot deel van het plezier.

870 Laat jij over je heen lopen?

Zo weinig mogelijk. Af en toe wel om de lieve vrede te bewaren. Of als ik nog aan te tellen ben en nog niet bij 20 ben uitgekomen.

871 Luister je vaak naar de radio?

Als PODCASTS ook onder radio vallen dan luister ik veel naar de radio. In Nederland veel meer dan in Mozambique. Alhoewel …

872 Wat is erger: Falen of het nooit geprobeerd hebben?

Ik heb niet meteen een voorbeeld maar ik vind het niet erg om te falen. Liever niet … maar falen hoort bij proberen en doen.

873 Wat hadden mensen nooit van jou verwacht?

Dat zou je dan natuurlijk aan ‘die mensen’ moeten vragen. Ik doe een poging. Dat ik ooit met een parachute uit een vliegtuig sprong. Dat ik beperkte hoogtevrees heb. Dat ik kleuters van 4 en 5 jaar wekelijks Nederlandse les geef.

874 Naar welke feestdag kijk je elk jaar opnieuw uit?

Geen. Ze zijn er gewoon, zonder dat ik er naar uit kijk. Vroeger zei ik misschien: 1 juli (niet omdat het Keti Koti is) maar wel de eerste dag van de lange zomervakantie. Telt de eerste zondag van september ook? (Bloemen)corso in Zundert. Joepie. Jubel !!!

875 Welke kleur zou jij je leven geven?

Licht paars

In de serie: 1000 vragen aan mezelf

Guernica (MDM #04)

Tags

Baskenland, Beeldende kunst, Begrijpend lezen, Burgeroorlog, Guernica, Kunst, Madrid, MDM, Mural, Museo Reina Sofia, Museumbezoek, Pablo Picasso, Schilderij, Spanje, Surrealisme, Symbool, Vrede

Vorige week ben ik in de klas (groep 5 tm 8) begonnen met het project ‘KUNST KIJKEN’ als voorbereiding op ons museumbezoek op 17 mei. Ik koppel daar ook ‘begrijpend lezen’ aan vast. Deze week bespreken we het wereldberoemde schilderij GUERNICA van Pablo Picasso.

Guernica (1937) – Pablo Picasso – 3,49 meter hoog x 7,77 meter breed

Laat ik hier niet een nieuwe tekst produceren over GUERNICA maar kopiëren wat mijn leerlingen deze week voorgeschoteld krijgen van meester Koen.

Guernica is een wereldberoemd schilderij van Pablo Picasso. Het is een van ’s werelds grootste anti-oorlogsschilderijen. Het is een zeer groot schilderij (een muurschildering) dat het bombardement op de Spaanse (Baskische) stad Guernica in 1937 tijdens de Spaanse Burgeroorlog laat zien.

De Spaanse Republikeinse regering vroeg Pablo Picasso een grote muurschildering te maken voor een kunsttentoonstelling in Parijs. Het laat zien hoe zowel mensen als dieren lijden onder de tragedies van oorlog. 

Het schilderij is niet realistisch en heeft veel achterliggende gedachtes. Picasso heeft hiermee vooral verschillende gevoelens willen uitdrukken. De sleutelwoorden van het schilderij (maar ook van de bomaanslag) zijn: paniek, angst, dood, verdriet en vooral chaos. Het moet te voelen zijn als je naar het werk kijkt. 

Guernica toont een grote, open ruimte met mensen en dieren die lijden. Het surrealistische schilderij bestaat uit alleen zwart, wit en grijs om de oorlog uit te drukken en een achtergrond van lijnen en vlakken door elkaar om het chaotische te benadrukken. 

Een stier staat boven een vrouw die huilt om een dood kind in haar armen. De moeder met haar dode kind toont het verdriet om de slachtoffers van de oorlog. Een paard lijdt vreselijke pijn als het sterft nadat het met een speer is doorboord. Het paard is het symbool voor onschuldige slachtoffers in de oorlog en laat zien hoeveel angst er op zo’n moment leeft. Onder het paard ligt een dode soldaat. De arm van de dode soldaat is afgehakt, maar de hand houdt een verbrijzeld zwaard vast waaruit een bloem groeit. Een gloeilamp schijnt sterk als een boos oog (het Spaanse woord voor ‘gloeilamp’ is ‘bombilla’, wat klinkt als ‘bom’). Een vrouwenfiguur zweeft naar binnen en houdt een lamp vast, een symbool van hoop. 

“De dood en de weerzinwekkendheid van onze vijanden hebben de monotone kleur van de nacht.” (Gedicht naast het schilderij bij de eerste tentoonstelling in Parijs.)

Het schilderij is ook een symbool geworden van ‘vrede’ en is nu te zien in  ‘Museo Reina Sofia’ in Madrid (Spanje).

Eerst bespreken we de moeilijke woorden. Mijn leerlingen krijgen een vragenlijst over wat ze zien, voelen en denken bij het schilderij. Ze vertellen dat aan hun medeleerlingen en aan meester Koen. Ook ‘mondelinge taalvaardigheid’ staat dus op het lesprogramma.

In de serie: MDM en BEELDENDE KUNST

Ruim 90 doden

Tags

AD, Alexandre Nhampossa, Cholera, Club of Mozambique, Klimaat, Klimaatvluchtelingen, Mozambique, Nampula, Slecht nieuws, Twixer, Veerboot

Als ik in Nederland ben volg ik het nieuws uit Mozambique via de Engelstalige krant ‘Club of Mozambique’. Uiteraard kan ik dan geen Mozambikaanse journaals op televisie bekijken. Vanochtend scrolde ik door de belangrijkste berichten in de NRC en het AD. Ik lees nabeschouwingen op de sport van gisteren. Ik zie het zoveelste haat-bericht van Geert Wilders. Dit keer richt hij weer een pijl op Jesse Klaver (GL-PvdA). (*) Ik lees over de acties van Extinction Rebellion in Den Haag. [Ze hebben mijn sympathie.] Tot mijn verbazing zie ik plots – ergens ver weg verstopt – een artikel met als kop: ‘Ruim 90 doden nadat overbeladen veerboot zinkt voor de kust van Mozambique.’ Schrik – help! WTF … Ik had er nog niet eerder iets over gehoord of gelezen. Mozambique heeft een lang weekend vrij, de focus ligt niet op slecht nieuws maar op de Mozambikaanse vrouwendag.

De veerboot schijnt een omgebouwde vissersboot te zijn. Volgens lokale autoriteiten probeerden zondagnamiddag passagiers het vasteland van Mozambique te ontvluchten vanwege valse informatie over een aanhoudende cholera-epidemie, die paniek in het land veroorzaakt. Mozambique heeft – volgens overheidsstatistieken – sinds oktober bijna 15.000 gevallen geregistreerd van cholera, een ziekte die wordt overgedragen door vuil water. Sinds oktober zijn er 32 mensen gestorven. De vele tropische stormen – met heel veel regen – treffen voornamelijk de provincies aan de kust, zowat 2000 km van noord naar zuid. Ik gebruikte al eens eerder het woord ‘klimaatvluchtelingen’ als ik over Mozambikanen vertel die huis en haard verliezen door slecht weer. Een meer dan trieste realiteit.

Screenshot uit een TwiXer-bericht van journalist Alexandre Nhampossa

(*) Ik blijf naïef hopen dat NSC – Pieter Omtzigt uit de besprekingen met de PVV stapt. Of dat weldenkende VVD’ers Dilan Yeşilgöz tot de orde roepen.

Een greep uit … series

Tags

7 april, Bloggen, Categorie, Hervertelling, Series, Sport, Verjaardag

Kiezen. Alsmaar kiezen. Een zondag met Feyenoord – Ajax en Parijs – Roubaix. En buiten het mooie weer. Uiteindelijk wordt het van alles een beetje. Dochter C een kort verjaardagsfilmpje sturen. Vriend Werner een appje sturen want zijn ‘Beerschot’ promoveert weer naar de eerste klas. En Mozambique viert ‘Vrouwendag – Dia Mulher Moçambicana’. De oorlog in Gaza is een half jaar aan de gang …

Terug bij mijn laptop vraag ik me af waarom ik al een week geen logje heb geschreven terwijl heel wat zelfbedachte series wachten op een vervolg. Een voorzichtige opsomming. Ik maak onderscheid tussen series die kunnen eindigen en series die altijd kunnen doorgaan. In de eerste categorie …

• Mijn jeugd ABC Tag (ik ben blijven steken bij #04)
• Mijn Portugees ABC’tje (ik ben blijven steken bij #02)
• Repertwaar (ik ben blijven steken bij #08)
• Een onzinnig lijstje – over musicals die ik ooit zag (ik ben blijven steken bij #04)
• 1000 vragen aan mezelf (ik ben blijven steken bij #43 – vraag 850)
• Perseus – een hervertelling (ik ben blijven steken bij #05)

Series die altijd kunnen doorgaan zouden ook ‘categorie’ kunnen heten.

• Lezen en Luisteren (ik ben beland bij #10)
• MDM – mijn digitaal museum (ik ben beland bij #03)
• Reisfotochallenge (ik ben beland bij #20)
• Ondertussen in Mozambique (ik ben beland bij #13)
• Ondertussen in Nederland (ik ben beland bij #7)
• In de buurt (NL) (ik ben beland bij #03)
• In de buurt (MOZ) (ik ben beland bij # 12)
• Boeken en Beeldende kunst zijn categorie-aanduidingen

Nu rest de vraag op deze late zondagavond: ‘Welke serie – die ik hierboven in herinnering heb gebracht – krijgt aanstaande week een vervolg?’ Mocht je een voorkeur hebben dan lees ik dat graag bij ‘reacties’.

Series die ik wel heb afgerond, vermeld ik misschien een andere keer. Ik had geen goesting om bij elke serie hierboven een link toe te voegen. Via ‘zoeken’ zou je ze zelf moeten kunnen vinden. En mijn twee aanzetten tot boeken: Boris (een jeugdroman) en De witte stier (een roman) kun je niet echt een serie noemen. Ze zijn hier wel ergens terug te vinden.

Boeken die ik heb gelezen hebben een eigen pagina. Tamelijk volledig. Televisie-series die ik alleen of samen met Isabel zag hebben ook een eigen pagina maar ik ben al lang geleden gestopt om daar iets aan toe te voegen.

Zijnamen

Tags

Duif, Duin, Familie, Familietaal, Haas, Kleindochter, Klokken, Pasen, Taal, Vrede, Vrienden, Zijnamen, Zomertijd

Kleindochter Duin (5 jaar) komt thuis van school en ze heeft een dringende vraag: “Wat zijn mijn zijnamen?” Tja, wat zijn haar zijnamen? Sterker nog: ‘Wat zijn zijnamen?” Ze komt zelf met het gedeeltelijke antwoord: “Ik heb een VOORnaam (Duin) en ik heb een ACHTERnaam (Schyvens) maar ik ken mijn ZIJnamen niet.” Is het niet heerlijk? Iedereen met kinderen en kleinkinderen kent dit fenomeen. Kinderen verzinnen de meest prachtige woorden en zinnen. Ik herinner me dat Colette N (een vriendin / kennis) heel veel van dit soort taal vermeldde op haar Facebookpagina. Nu zie ik ze zelden, vast omdat haar kinderen nu tieners zijn en ze daarom minder pareltjes aanleveren aan hun moeder.

Ik herinner me woorden als ‘bovendak’(imperiaal) en ‘puntje’ (trekhaak) die onze zoon – daarna wij ook – gebruikte. Volgens mij heet zoiets: familietaal. ‘De zaag’ voor het broodmes. Ook het welterusten zeggen had zo zijn vaste zinnetjes. “Welterusten” – “Welterusten” (soms met als variant: “Bleke busten” – “Lekkel lapen” – “Altijd zeggen.” En daarna mocht er absoluut niets meer gezegd worden.

Dat was dan vandaag een uurtje minder slapen. De klok een uur vooruit. Dat betekent dat de tijd met Mozambique nu gelijk loopt tot eind oktober. En dat het langer licht is en dat vind ik nog steeds het mooie van de zomertijd (en het veranderen van de klokken).

Op TwiXer zie ik de (Vlaamse) vraag (of is het een poll?) of de paaseieren door de PAASHAAS of door DE KLOKKEN (van Rome) worden gebracht. Bij ons waren het vroeger natuurlijk de klokken. Katholiek, weet je wel. Laat ik vooral de vredesboodschap die altijd gekoppeld is aan het paasfeest hier van harte onderschrijven … VREDE OP AARDE voor alle mensen van goede wil.

Mijn hart sloeg een paar tikken over

Tags

Belastingsdienst, Diefstal, Fake, Fraude, Oplichting, Sms, Waarschuwing

Met enige regelmaat laat ik mijn telefoon(s) – met opzet – in mijn werktas zitten, zeker tijdens het weekend. Ik heb genoeg aan mijn e-reader. Ik las en keek zaterdag met plezier naar een Netflix-serie. The Gentleman.

Zondagavond kruip ik wat vroeger dan gebruikelijk in bed, ik wil nog wat lezen. Ik leg mijn mobieltjes naast me op het nachtkastje. Nog even controleren of ik veel oproepen of berichten heb gemist. Ja… eentje van de BELASTINGSDIENST. Schrik. Slik. Help.

Schermafbeelding van een sms-bericht op mijn mobieltje

Nogmaals: schrik – slik – help. Ik herken dat bedrag van een tijdje geleden. Een blauwe envelop, weet je wel!? Ik klik in een impuls – voor ik er goed heb over nagedacht – op die http://-link.

Schermafbeelding op zondagavond 24 maart 2024

Ik sta op. Ik betaal hoogst zelden iets via mijn telefoon. Nu ook niet. Ik ga naar mijn laptop en bekijk het bovenstaande bericht wat beter.

Schermafbeelding

Wat een vreemd bericht. Nergens staat mijn naam of het rekeningnummer van de belastingdienst. Ik heb sterk het gevoel dat ik die 454 euro al heb betaald of al heb ontvangen. Ja toch!? Toch twijfel ik of ik die brief wel juist heb geïnterpreteerd. Ik zoek het juiste document op. Daar lees ik: TE ONTVANGEN OF TE VERREKENEN 454 euro. Een beetje dubbelzinnige formulering. Ik ga naar mijn internet-bank. En al heel vlug vind ik die 454 euro – bijgeschreven op mijn rekening, een teruggave van de belastingdienst. Oef. Ik maak voor de zekerheid een schermafbeelding.

Pas dan gaat een waarschuwingslichtje in mijn reptielenbrein ECHT knipperen. Dit is een poging tot oplichting!!! Ik doe verder niets, uiteraard betaal ik niets. Ik wil een melding maken van dit fake-smsje. Ik log in bij mijnbelastingsdienst.nl maar vind niet meteen een e-mailadres. Na flink wat scrollen (zoeken) vind ik informatie en voorbeelden van valse berichten. Eentje lijkt sterk op bovenstaand bericht. Op die website-pagina is wel een e-mailadres te vinden: valse-email@belastingsdienst.nl. Ik stuur een mailtje met korte uitleg plus een schermafbeelding als bijlage.

Ik krijg tot tweemaal toe een automatisch verzonden e-mail-antwoord van ze, met de melding dat ze dit in onderzoek nemen maar niet individueel zullen beantwoorden. Begrijpelijk.

Zucht. Ik ga weer enigszins gekalmeerd naar bed en stuur wat appjes naar vrienden en familie over deze poging tot diefstal. Ik krijg vrijwel onmiddellijk antwoord: “Zo’n bericht krijg ik bijna elke week.” Nee toch. God beware me voor meer dat dit soort kl#tegedoe. Jammer dat ik niet in God geloof, ook niet op deze Goede Vrijdag.

Nawoord: Toch zit er ergens een lek in het systeem van de belastingsdienst want hoe kan het dat deze oplichters een bedrag gebruiken dat me zo bekend voorkomt? Een bedrag dat eigenlijk alleen bij mij, bij de belastingen en bij mijn belastingconsulent bekend moet mag zijn … En dan ook nog te bedenken dat ‘ze’ dat kunnen koppelen aan mijn mobiel telefoonnummer. Verontrustend vind ik dat.

Lezen en Luisteren (#10)

Tags

Boeken, dBieb, Dirk Jan Roeleven, Efe, Lezen, Marente de Moor, Michael Connelly, Rechtbankthriller, Reisverhaal, Richard Osinga, Shula Tas, Thrillers, Tom Lanoye, VPRO-Boeken

Het 1ste kwartaal van 2024 zit er bijna op. Jemig wat vliegt te tijd, zelfs zonder Isabel in de buurt. Hahaha. Tijd om mijn boeken-overzicht te publiceren want dat is alweer van begin januari geleden. En zoals ik altijd meld bij deze serie: ik schrijf dit (overzicht) stukje vooral voor mezelf. Om niet-te-vergeten, weet je wel ?!

Laat ik beginnen met enkele thrillers.

De eerste drie boeken zijn de nummer # zoveelste in series die ik graag lees. Eerstel is een nieuwe Michael Connelly (een van mijn lievelingsschrijvers) en Nachtgoud, een oudje. Oud in de zin dat er nog geen mobiele telefoons bestonden, laat staan smartphones. Er wordt voortdurend gerookt. Geen hoogvliegers maar goed voor een weekendje bijna gedachteloos lezen.

Ik weet niet meer wie me ‘De stilte van de witte stad’ heeft geadviseerd. Ik las deze Spaanse thriller via mijn dBieb-abonnement. Best een spannend verhaal. Een whodunit. (Schrijf je dat zo?) Maar als ik de redacteur van deze schrijfster zou zijn, zou ik haar manuscript terugsturen en haar opdragen om heel veel overbodige namen van straten, pleinen, gebouwen, winkels, bars en restaurants te schrappen. ‘Trop is te veel en te veel is trop’. Dus niet echt een aanrader ondanks heel veel goede recensies elders. Er is trouwens een film van gemaakt. Te zien op Netflix.

Over Lysbeth, Nirwana en Georges heb ik al eerder geschreven de afgelopen weken / maanden. Ook via mijn dBieb-abonnement las ik twee dagboek-achtige reisverhalen van Dirk Jan Roeleven. Af en toe een vermakelijk genre.

Van een heel andere orde zijn …

Het eerste en het derde boek heb ik beluisterd tijdens wandelingen, op de trein of in de auto. ‘Meisje, vrouw, anders’ heb ik tot het eind beluisterd maar ik had het vast niet uitgelezen. Dit is wat je noemt een ‘vrouwenboek’. Hun vrouwen-gedoe ging me na verloop van tijd ernstig tegenstaan. Sorry dames. ‘De droomfabriek’ heb ik niet tot het eind beluisterd. Wat een nare jongeren op die VMBO-school. Ik trok het niet meer, bij wijze van spreken. Gelukkig was daar ‘Waar gezongen wordt’. Niet echt een vrolijk boek(je) maar wel een (Joods) pareltje.

Nog drie (of vier) boeken te gaan in dit kwartaaloverzicht …

Het eerste boek leerde ik kennen via de VPRO-boeken televisie-serie. Deze serie is nog steeds te zien via NPO-start. ‘Dorsmans dood’, – goed. Een rechtbankthriller vanuit het perspectief van de rechter in een strafzaak. Tamelijk uniek. ‘De schoft’ heb ik met plezier beluisterd. Het gaat over een undercover journalist op een vluchtelingenboot. Heftige kost.

‘Munt’ is een boek dat ik las voor (met) de boekenclub. Ik had het waarschijnlijk niet zelf aangeschaft maar het is me heel goed bevallen. Drie vertelstandpunten vanuit drie verschillende continenten cq culturen. Een Nederlandse vrouw (archeologe) in dienst van een Vlaamse universiteit, een Chinees werkzaam in een goud-inkoop-winkeltje in Congo en een (Oost) Congolese gids (voormalig kindsoldaat) die opgegroeid is in de eindeloze jungles in de buurt van Rwanda en de inheemse Efe. Een munt, vermoedelijk uit een onbekend koningsgraf, is de verbindende factor tussen de drie hierboven genoemde hoofdpersonages. Een mooi boek, een aanrader.

Enkele weken geleden werd bekend gemaakt dat Tom Lanoye de Prijs der Nederlandse Letteren 2024 zal uitgereikt krijgen door Sire, de koning. Proficiat Tom. Tijd dus om weer een boek van hem te lezen.

Nog een kleine 100 bladzijden te gaan. Soms een beetje doorbijten …

In de serie: BOEKEN

Ditjes en datjes #02

Tags

Aanslag, Actualiteit, Anti-semitisme, CDA, Darts, Demonstratie, Formatie, Frans Timmermans, Gaza, Hamas, Herin Bontenbal, IS, Israël, Laurens Dassen, Lenny Kuhr, Moskou, NOS-journaal, NRC, Oekraïne, Persberichten, Politiek, Staakt het vuren, Transgender, Twixer, VN-Veiligheidsraad, Volt, Vrede, Waalwijk, Wielrennen

Ik volg het nieuws best wel goed. Ik kijk bijna dagelijks naar het NOS-journaal. Ik lees de NRC (meestal online) best uitgebreid. Ik lees veel stukjes op nu.nl. Ik kijk wat politici, cabaretiers, journalisten en kunstenaars plaatsen op twiXer en klik dan soms door naar (hun) achtergrondinformatie. Ik heb sinds de Tweede kamer verkiezingen in november 2023 zelden iets geblogd over de politieke toestand in Nederland. Hetzelfde kan ik zeggen over de zeer verwerpelijke aanval van Hamas op 7 oktober 2023 en de geweldadige repressailes van Israël. Kortom: de oorlog in Gaza. Ik blog er niet over en ook op mijn WhatsApp-status blijf ik ver weg van deze hemeltergende oorlog. Ook aan Poetin besteed ik nauwelijks woorden. Arm Oekraïne.

Vandaag plaats ik wat ‘politieke ditjes en datjes’, over zaken die nu in het nieuws zijn.

# In Waalwijk werd afgelopen weekend een concert van Lenny Kuhr bruut verstoord door anti-semitische activisten. Fout – heel fout. Ja, mevrouw Kuhr is joods. So what? Ik ben voor het recht van demonstratie en vrije meningsuiting maar dan wel op de juiste plaats, op het juiste moment. Dat er bij de opening van het nieuwe Holocaustmuseum in Amsterdam vorige week werd gedemonstreerd tegen de komst van de Israëlische president, kan ik begrijpen. Of het té dichtbij de Portugese synagoge was, kan ik op afstand niet beoordelen.

# Het CDA organiseerde afgelopen weekend een congres. Deels als aftrap naar de campagne voor de Europese verkiezingen. Hun nieuwe fractievoorzitter Henri Bontenbal is een verademing na een minkukkel als Wopke Hoekstra. Ook naar Laurens Dassen (Volt) en naar Esther Ouwehand (PvdD) luister ik graag.

# Groenlinks / PvdA blijft een beetje kleurloos en verweesd achter. Ik mis Attje Kuiken en Jesse Klaver. Mogelijk doet Frans Timmermans dat om niet al te veel kruit te verschieten als hij toch nog moet gaan onderhandelen met VVD en NSC over een centrum links kabinet. Het blijft natuurlijk verschrikkelijk dat deze laatste twee partijen willen onderhandelen met de PVV van eenmanspartij Wilders. Volgens mij zullen ze er niet uitkomen. Jammer dat Wilders dan weer slachtoffer kan spelen. Ik geloof trouwens niets van zijn ‘ijskast’.

# Transvrouwen in de sport. Een moeilijk onderwerp. Twee vrouwelijke Nederlandse darters (dartsters) willen niet meer in een vrouwelijke competitie meedoen omwille van de als man geboren deelnemers (deelneemsters) aan die wedstrijden. Ik kan in zekere mate hun argumenten begrijpen maar dat zoiets fysiek iets uitmaakt bij een sport als darts, ontgaat me. Ik dacht juist dat de PDC-wedstrijden openstonden voor zowel mannen als vrouwen, dus ook voor transgenders. Ik heb trouwens geen enkel probleem dat mensen zich niet thuisvoelen in hun lichaam en daarom van gender willen wisselen. Mijn volle zegen hebben ze.

Foto enkel ter illustratie door lehandross op Pexels.co

# De bloedige, terroristische IS-moordpartij in een theater even buiten Moskou is heel verschrikkelijk. Het ‘spinnen richting Oekraïne als dader’ van Poetin na die aanslag is voorspelbaar maar zeer verwerpelijk. Ik zie geen Facebook-profielen veranderen in de Russische vlag. Iets dat wel veel gebeurde na de aanslagen in Parijs en Brussel enkele jaren geleden. Dan de Franse cq Belgische vlag uiteraard. Ik begrijp de afwezigheid van grote steunbetuigingen op sociale media.

# De VN-Veiligheidsraad roept op tot een onmiddellijk staakt-het-vuren in Gaza. De VS onthield zich van stemming. Jammer echter dat veel resoluties van de VN nooit worden uitgevoerd.

# Sport. Heel wat volgers hier houden niet van politiek en van sport. Dus laat ik me beperken tot één ding. Ik vind het fijn dat het wielerseizoen weer volop bezig is.

Opmerking. Ik hou van jullie reacties. Dus ook op deze (politieke) dit en datjes. Maar ga niet reageren op meningen van andere reageerders. Afgesproken? Dit is geen discussie-forum. Dank alvast.

Zondag, naar Toos

Tags

2000, Aankoop, Atelierbezoek, Beeldende kunst, Bloggen, Boeken, Doorkijkjes, Foto, Friesland, Gustave Klimt, Keti Koti, Kunst, Lange Jan, Levensgezel, Middelburg, Middelburgs Theater, Ontmoeting, Schilderij, Toos van Holstein, Vincent van Gogh, Voor het eerst

Dit stukje is geen kwis maar toch begin ik met een eerste vraag: “Waar ben ik?” Uiteraard moet ik het werkwoord ZIJN in de verleden tijd gebruiken want ik zit nu gewoon thuis achter (of voor?) de laptop. “Waar was ik?”

Herken je dit doorkijkje, dit beperkte stadsgezicht? Ik help … Middelburg (Zeeland). De hoek van de Nieuwepoortstraat en de Korendijk met de Abdijtoren de Lange Jan in de verte. Ik was ooit één keertje eerder in dit stukje van Middelburg. Een etentje met het Middelburgs Theater na de succesvolle voorstellingenreeks van Het dagboek van Anne Frank in het Minitheater. Maar dat is alweer tweeëntwintig jaar geleden.

Atelier Toos van Holstein

Ik zoem wat meer in op mijn zondagse eindbestemming. Waarschijnlijk weten sommige volgers (meelezers) van blogs al bij het lezen van de titel waar ik uithing. Toos van Holstein is beeldend kunstenaar en publiceert wekelijks (op donderdag) een uitgebreid kunstartikel op haar blog. Soms over haar eigen werk, vaak over tentoonstellingen die ze bezocht of over associaties die zo’n bezoek bij haar teweeg brachten. Een aanrader. Klik HIER. Ik leerde haar enkele jaren geleden DIGITAAL kennen via haar weblog. We reageren sindsdien met grote regelmaat op elkaars stukjes. En toen deed ik iets ‘voor het eerst in mijn leven’: Ik ontmoette een medeblogger in het écht.

Toos en Koen – collega bloggers – ontmoeten elkaar voor het eerst (in het echt)

Toen ik haar atelier binnenkwam waren Toos en haar levensgezel druk bezig met uitleg geven aan andere bezoekers. Ik keek alvast naar de schilderijen dicht bij de ingang. Uiteraard herken ik – na al die digitale bezoekjes – haar stijl.

Werk van Toos van Holstein (Ik vergat de titels te noteren – sorry Toos)

Een man (Levensgezel, zoals Toos haar man altijd noemt) komt naar me toe met de woorden: “Een bekend gezicht.” Ik stamel zoiets als “O ja!?” “Van jouw blog.” Een stevige handdruk en uiteraard stellen we ons voor met onze voornamen. We staan algauw geanimeerd te praten als ook Toos zich bij ons aansluit. Een hartelijke ontmoeting. Het gaat algauw over gezamenlijke kennissen en over haar atelier dat ik niet eerder zag of bezocht. En over Middelburg. Ze heeft vanuit de voorzijde van haar pand een prachtig ‘doorkijkje’ richting de binnenstad van de Zeeuwse hoofdstad. Soortgelijke doorkijkjes zie je heel vaak terugkomen in haar werk. Zij schildert aan de voorzijde van haar atelier want daar is het beste licht. Belangrijk voor een beeldend kunstenaar. Ik citeer uit een boek van haar: “Oude steden geven mij altijd energie door de schoonheid, de oude muren, de architectuur en de nieuwsgierig makende doorgangen.” (Pagina 8 – Toos van Holstein II)

We praten honderduit over Brabant, Friesland, Italië, Nice en Cannes. Over reizen, lesgeven, inspiratiebronnen en nog veel meer. Dan neemt ze me mee naar een aantal nieuwere werken. Ik krijg uitleg over het ‘zwart’ en het ‘blauw’ en over bepaalde verven (pigmenten) die zij gemengd heeft met … ik ben het vergeten. Ze laat me kijken naar een werk; eerst van recht-voor en daarna vanaf de rechterkant. Nu duikt er plots ‘blauw’ op in dat schilderij, blauw dat ik daarvoor niet zag. Ik kan het (technisch) niet uitleggen. Dat hoeft ook niet.

Levensgezel maakt bij elk tentoonstellingsbezoek een foto van Toos mét een werk van de kunstenaar waaraan de tentoonstelling is gewijd. Ik imiteer die gewoonte af en toe – eigenlijk als knipoog naar Toos. Kijk mijn blog er maar eens op na. Bijvoorbeeld HIER en HIER. Natuurlijk wil ik nu een foto van haar en mij bij een werk van haar. Levensgezel staat al klaar met mijn mobieltje.

Ik hoop ook iets te kunnen kopen. Ik ben geen verzamelaar – daar is de kleine portemonnee verantwoordelijk voor – maar ik informeer voorzichtig naar een reeks waarover ze een aantal jaren geleden schreef. Er komt een doos te voorschijn met werk uit de reeks MM 70. Ik val meteen voor het eerste werk dat zij mij toont. Daarna krijg ik er nog een stuk of tien te zien. Nummer MM.70.91 (afmetingen 25cm x 25cm) heeft nog steeds mijn voorkeur.

Toos maakt niet alleen schilderijen. Ook beelden en keramiek. Mijn oog valt op kleine beeldjes met de titel: ‘Keti Koto’. Ketenen gebroken (1 juli). Ik kies er eentje uit. Moet ik uitleggen waarom? Kijk maar naar het werk hieronder. We plaatsen beide werkjes op een ‘tafeltje’. Ik maak een foto.

Werk van: Toos van Holstein

Ik vind de combinatie zeer geslaagd. Ik betaal. Alles wordt zorgvuldig ingepakt met bubbeltjesplastic. Nu thuis nog een mooi plekje vinden. Nog maar een foto maken van de aangekochte werken, nu mét de kunstenaar in haar atelier …

Beeldend kunstenaar Toos van Holstein

Het wordt tijd om te vertrekken met de aangekochte kunst en het boek TOOS VAN HOLSTEIN II ‘for me art is travelling the mind’(ISNB 978-94-91190-24-7 – uitgeverij Donkigotte). Als extraatje schrijft en tekent Toos iets voorin het boek: ‘Voor Isabel & Koen’. Hartelijk dank.

Een zeer geslaagde zondag.

Iets extra: dit was logje nummer 2000. Dat zag ik al een paar weken aankomen. Een soort mijlpaal zonder dat ik daar naar streefde. Ik wilde wel bewust een stukje als nummer 2000 schrijven over iets bijzonders. Jullie begrijpen vast dat dat gelukt is.

In de serie: BEELDENDE KUNST

Mieren en pieren

Tags

Barack Obama, Hairspray, Hamilton, iPod, Lin-Manuel Miranda, Musical, Somber, Theater, Wandelen, Witte Huis, YouTube

Mogelijk verwacht je een stukje over kleine diertjes. Ik moet je teleurstellen. Het gaat over mijn gemoed en hoe ik mezelf soms door een dag heen manoeuvreer. Ik wilde het werkwoord ‘worstelen’ in plaats van ‘manoeuvreren’ gebruiken maar dat vind ik toch te negatief. Zo erg is het nu ook weer niet.

Ja, ik loop soms met mijn ziel onder de arm. Soms letterlijk lopen. Ik heb dan de bedoeling om die fameuze 10.000 stappen te zetten maar bij de helft sla ik al een straatje huiswaarts in. Dan zit ik in mijn kamer wat naar de boekenkast of het plafond te staren. Zonder echte constructieve gedachten, laat staan dat ik uitvoerbare plannen maak om de opkomende somberte te lijf te gaan.

Ik herlees deze twee eerste alinea’s. Een tikkeltje overdreven, vind ik. Zal ik ze verwijderen en opnieuw beginnen? Nog niet, dat kan altijd nog. Als mijn moeder (zaliger) nog zou meelezen, weet ik zeker dat ik de verwijderknop zou aanklikken. Maak je geen zorgen Mama. Zal ik iets schrijven over mijn vluchtwegen van de laatste dagen? Weg uit de ‘mist’ die me soms omringt? Ik drink een glas koude melk, ik rooster drie sneetjes brood en maak roerei voor bovenop die boterhammen. De chocola laat ik in de voorraadkast liggen. En dan? Ga ik lezen of wat rondscrollen op internet en stukjes van collega-bloggers becommentariëren?

Lezen. Dat geeft me heel vaak veel voldoening. Het is jammer dat ik mijn leeservaring – of het verhaal – niet vaak genoeg kan delen met een ander. Ik merk ook dat ik wel drie boeken (zie rechterkolom) door elkaar lees en ook nog naar eentje luister. Waarom ik dat doe? Ik heb geen sluitend antwoord. Kortom ik zit wat te mieren en te pieren.

Het is nu ruim twee uur later. Ik trok daarnet mijn wandelschoenen aan en combineerde het doen van wat kleine boodschappen met het luisteren naar mijn ouderwetse iPod. Het shuffle-standje deed flink zijn best om mij veel variatie aan te bieden. Van Nederlandse en Vlaamse liedjes, naar musicalnummers via filmmuziek en klezmer. Ik werd er blij van. Bijvoorbeeld van het aanstekelijke ‘Good morning Baltimore’ uit de musical(film) Hairspray.

Good morning Baltimore – uit Hairspray

Dit YouTube-filmpje is een beetje gekke mix van talen. Een Braziliaanse vertelstem, het Engelse liedje en Duitse ondertitels.

Ja, musicals zijn een goede remedie voor mij tegen die opkomende zonsverduisteringen. Jammer dat theaterkaartjes erg duur zijn en dan reken ik de verplaatsingskosten en hapje met drankje nog niet eens mee. Dus binnen het beperkte budget moet ik keuzes maken. Twee- of driemaal per jaar een musical bezoeken moet volstaan. Dat is niet erg. Iedereen maakt keuzes hoe hzij de centjes uitgeeft.

Dus brengen musicals – thuis op het platte scherm (tv, laptop of mobieltje) geregeld de uitkomst. Zo zag ik afgelopen weken ‘In the Heights’ (erg van genoten), ‘Mama Mia Here we go again’ (vermakelijk), ‘Dear Evan Hansen’ (ik weet niet goed wat ik ervan vind), ‘Little Shop of Horrors’ en ‘Hairspray’ (allebei grappig over de top) en ‘Les Miserables’ (voor de derde of vierde keer).

YouTube schotelt me heel veel musical-fragmenten voor. Bijvoorbeeld van de niet meer zo nieuwe ‘West Side Story’ (Spielberg), ‘Far from away’ (Welcome to the Rock) en van ‘Hamilton’ (Lin-Manuel Miranda). Ja, ik word daar blij van en blijf zomaar 45 minuten kijken naar de ontvangst van de Broadway cast van Hamilton op het Witte Huis in de laatste dagen van Barack en Michelle Obama. Wat mis ik (en de wereld) president Obama. Laat ik maar stoppen om iets over politiek te schrijven want dan blijft er van het fijne gevoel bitter weinig over.